Məxsusiyyət (ər. خاصية - xāṣṣiyyah-dan) sözü ərəb dilindən gəlmişdir və əsasən bir şeyə məxsus olan xüsusiyyət, fərqləndirici cəhət, özünəməxsusluq mənasını verir. Azərbaycan dilində “məxsus olma”, “aid olma”, “aidiyyət” kimi mənalarda işlədilir, lakin yalnız bu mənalarla məhdudlaşmır.
Daha geniş mənada, “məxsusiyyət” bir varlığın, hadisənin və ya anlayışın digərlərindən fərqləndirən, ona özünəməxsusluq qazandıran xüsusiyyətlərini, keyfiyyətlərini, xassələrini ifadə edir. Bu xüsusiyyətlər həm fiziki, həm də mənəvi, həm kəmiyyət, həm də keyfiyyət olaraq təzahür edə bilər. Məsələn, bir bitkinin məxsusiyyəti onun çiçəkləmə vaxtı, yarpaqlarının forması və ya qoxusu ola bilər; bir insanın məxsusiyyəti isə xarakteri, bacarığı və ya düşüncə tərzi ola bilər; bir əsərin məxsusiyyəti isə üslubu, mövzusu və ya ideyası ola bilər.
“Məxsusiyyət” sözü “xüsusiyyət” sözü ilə sinonim kimi işlənsə də, arasında incə bir fərq mövcuddur. “Xüsusiyyət” daha geniş mənada bir şeyin hər hansı bir cəhətini, əlamətini ifadə edərkən, “məxsusiyyət” daha çox həmin cəhətin fərqləndirici, özünəməxsus və əhəmiyyətli olduğunu vurğulayır. Məsələn, “Bu çiçəyin rəngi bir xüsusiyyətidir” cümləsində sadəcə bir əlamət qeyd olunur, halbuki “Bu çiçəyin rəngi onun ən əsas məxsusiyyətidir” cümləsində həmin rəngin digər çiçəklərdən fərqləndirmə, özünəməxsusluq xüsusiyyətini daşıdığı vurğulanır.
Cümlə içində işlənmə nümunələri:
- Qarışıq olmayan, saf suyun əsas məxsusiyyəti rəngsizliyi və iysiz olmasıdır.
- Onun əsas məxsusiyyəti yüksək səbirliliyi idi.
- Bu əsərin ən mühüm məxsusiyyəti onun həyati reallığıdır.
- Bu mineralın ən maraqlı məxsusiyyətlərindən biri də maqnetizmidir.
- Hər bir insanın özünəməxsus məxsusiyyətləri vardır.