Mənzərə (ər. منظر - manzar)
Mənzərə sözü ərəb mənşəli olub, "görünüş", "nəzərə çarpan şey", "mənzərə" mənalarını verir. Lüğətlərdəki qısa izahı əhatə etməklə yanaşı, bu terminin daha geniş və dəqiq şəkildə izahını vermək mümkündür. Mənzərə anlayışı, bir nöqtədən baxıldığında, gözlə qavranılan hər hansı bir sahənin, ərazinin, məkanın və ya obyektlər qrupunun ümumi görünüşünü ifadə edir. Bu görünüş, təkcə gözlə qavranılan vizual elementlərdən (rənglər, formalar, işıq-kölgə effektləri) ibarət deyil, həm də ətraf mühitin digər duyğu orqanlarına təsir edən elementlərini (məsələn, səs-küy, qoxu, hətta hava temperaturu) nəzərə alaraq daha dolğun təsəvvür yaradır.
Mənzərənin tərkib hissələri olduqca müxtəlif ola bilər: təbii mənzərələr (dağlar, meşələr, dəniz, çaylar, göllər, səhra), şəhər mənzərələri (binalar, küçələr, meydanlar), kənd mənzərələri (tarlalar, bağlar, evlər), və ya bu elementlərin müxtəlif kombinasiyaları. Həmçinin mənzərə statik və ya dinamik ola bilər. Statik mənzərədə gözlənilən dəyişikliklər minimaldır, dinamik mənzərədə isə dəyişikliklər aydın müşahidə olunur (məsələn, dənizdə dalğaların hərəkəti, quşların uçuşu).
Mənzərənin estetik qiyməti onun tərkib hissələrinin harmoniyasından, rənglərin uyğunluğundan, perspektivindən və insanlara duyğusal təsirindən asılıdır. "Axar-baxar" ifadəsi mənzərənin genişliyinə, uzunluğuna və sərhədsizliyə işarə edir. Məsələn, "Dağların ətəyindən görünən mənzərə axar-baxardı" cümləsində məhz bu məna nəzərdə tutulur. Digər tərəfdən, "mənzərə" sözü daha qısa, daha məhdud bir ərazini təsvir etmək üçün də işlədilə bilər: "Pəncərədən gözəl bir mənzərə görünürdü".
Ümumiləşdirərək demək olar ki, "mənzərə" sözü müəyyən bir nöqtədən müşahidə olunan ərazinin, obyektlərin və hadisələrin bütünlüklü vizual və duyğusal təəssüratını ifadə edən çoxcəhətli bir termindir.