Məst (fars. مست) sifəti olaraq əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, spirtli içki qəbulundan sonra yaranan sərxoşluq vəziyyəti; ikincisi isə həddindən artıq sevinc, coşğu və ya həvəsdən doğan bir növ ruhi vəziyyət.
Birinci mənada məst sözü tamamilə fiziki və fizioloji bir halın təsvirini verir. Spirtli içkilərin təsiri altında olan bir şəxsin hərəkətlərinin, nitqinin və düşüncəsinin pozulması vəziyyətini bildirir. Məsələn: "O gecə məst qayıtmışdı evə" cümləsində "məst" sözü spirtli içkinin təsiri altında olmağı ifadə edir. Bu mənada "sərxoş", "sədəf" kimi sinonimlər işlədilə bilər, lakin "məst" sözü daha poetik və bədii bir üslubda işlənə bilər. "Məst" sözünün bu mənası əsasən ədəbiyyatda daha çox istifadə olunur və sadəcə sərxoşluğu deyil, həm də sərxoşluğun yaratdığı xüsusi bir əhval-ruhiyyəni, təəssüratları əks etdirir.
İkinci mənada isə məst sözü metaforik mənada işlənir. Bu zaman "məst" sözü, hər hansı bir duyğu, vəziyyət və ya hadisədən həddindən artıq məmnunluq, coşğu və ya həvəs keçirməyi ifadə edir. Məsələn, "Mən uğurumdan məst idim" cümləsində "məst" sözü, uğurun verdiyi böyük sevinc və coşğunu təsvir edir. Burada "məst" sözü, "coşğun", "həvəsli", "heyran" kimi sinonimlərlə əvəz oluna bilər, lakin bu sinonimlər "məst" sözünün ifadə etdiyi poetik təsiri tam olaraq verə bilməz. Bu mənada "məst" sözü daha çox ədəbi üslubda işlənir və həmin duyğunun intensivliyini, gücünü vurğulayır. Nəşə, sevgi, gözəllik, təbiət və s. kimi müxtəlif faktorlardan məst olmaq mümkündür. "Sevgi məstliyi", "təbiət məstliyi" kimi ifadələr bu mənanı yaxşı əks etdirir.
Misal olaraq gətirilən "Ya balıq tutandır, tufana tutulmuş; Yaxud məst imiş kim, batmış və boğulmuş" beytində "məst" sözü həm sərxoşluq, həm də tufanın insan üzərində yaratdığı təsir və qüvvətli bir təəssüratın yaratdığı məcazi məstliyi ifadə edə bilər. Yəni burada ikili məna işlənilib: bir tərəfdən sərxoşluğun, digər tərəfdən isə tufanın gücünün insanı məğlub etməsi.