Məstedici (sif.): Bu sifət, əsasən güclü qoxu və ya görünüşün insanlarda xoş təsir oyadaraq, duyğuları və düşüncələri dəyişdirməsini, hətta müvəqqəti olaraq huşun itməsinə səbəb olmasını bildirir. Klassik lüğətlərdəki “kefləndirən”, “xumarlandıran”, “bihuş edən”, “bihuşedici” mənaları bu ümumi təsiri müxtəlif səviyyələrdə əks etdirir. Lakin, “məstedici” sözünün əhatə dairəsi daha genişdir və təkcə kimyəvi maddələrin təsirinə deyil, həmçinin təbiət hadisələrinin, gözəlliklərin, sənət əsərlərinin və ya hətta güclü duyğuların insanlara yaratdığı təsirə də aid edilə bilər.
Etimoloji baxımdan “məst” felindən törəmişdir. “Məst” felinin kökü farsca “məst” sözü ilə bağlıdır ki, bu da “sərxoş”, “sərxoş olmuş”, “huşu gedmiş” mənalarını verir. Beləliklə, “məstedici” bir şeyin insanı “məst” edə bilmə qabiliyyətini ifadə edir. Ancaq bu təsir mənfi deyil, müsbət də ola bilər. Məsələn, əsərin məstedici gözəlliyi, təbiətin məstedici ətri, sevginin məstedici hissi kimi ifadələrdə “məstedici” sözü xoş, həzz verən bir təsiri ifadə edir.
Cümlədə istifadəsi: “Dilbərgilin həyətlərindəki yasəmən, ərik, alça, albalı ağaclarının çiçəkləri ətrafa məstedici ətir yayırdı.” bu cümlədə “məstedici” sözü çiçəklərin xoş, güclü və insanı valeh edən ətirini ifadə edir. Başqa bir nümunə: “Musiqinin məstedici sədası konsert zalını bürüdü.” Burada “məstedici” sözü musiqinin təsir gücünü, dinləyicilərə verdiyi xoş təsiri bildirir. Həmçinin, “Onun məstedici baxışları məni valeh etdi” kimi cümlələrdə də istifadə oluna bilər.
Qısaca olaraq, “məstedici” sözü, hər hansı bir qüvvənin (qoxu, görüntü, səs, duyğu və s.) insan hisslərinə və şüurunaya güclü təsir göstərməsini, onu müvəqqəti olaraq və ya tam olaraq “məst” etməsini bildirən geniş mənalı bir sifətdir. Bu təsir həm müsbət, həm də mənfi ola bilər.