Məziyyət (ər. مَزِيَّة - məziyyə) sözü ərəb mənşəli olub, "üstünlük", "fəzilət", "xüsusiyyət" kimi mənaları əhatə edir. Lüğətlərdə sadəcə "bir şeyin, adamın üstünlüyünü təşkil edən xüsusiyyəti" kimi tərif olunsa da, məziyyət anlayışı daha geniş və çoxqatlıdır. Bu, müsbət bir xüsusiyyət olub, həm fiziki, həm də mənəvi, həm fərdi, həm də kollektiv səviyyədə özünü göstərə bilər.
Məziyyət, bir varlığın digərlərindən fərqləndirən, üstün tutulmasına səbəb olan keyfiyyətidir. Bu, həm insanlara, həm heyvanlara, həm də cansız əşyalara aid edilə bilər. Məsələn, bir atın sürəti, bir çiçəyin gözəlliyi, bir maşının sürəti, bir insanın ağılı, ədəbi, bacarığı hamısı məziyyət sayıla bilər. "Məziyyət" sözü subyektiv bir qiymətləndirməni də özündə ehtiva edir; yəni bir şeyin məziyyət sayılıb-sayılmaması qiymətləndirən şəxsin meyarlarından asılıdır.
Ədəbiyyatda "məziyyət" sözü, adətən, insanın mənəvi keyfiyyətlərini, bacarıq və istedadlarını ifadə etmək üçün işlədilir. Məsələn, "şairin ən böyük məziyyəti onun təbiəti dəqiq təsvir etmək bacarığı idi" cümləsində məziyyət, şairin yazıçılıq bacarığı kimi göstərilir. Başqa bir nümunə: "Onun əsas məziyyəti səbrli və diqqətcil olması idi". Burada məziyyət, insanın xarakter xüsusiyyətləri ilə bağlıdır.
Qısaca olaraq, "məziyyət" sözü müsbət keyfiyyətləri, üstünlükləri, fəzilətləri, istedadları və bacarıqları ifadə edən geniş mənalı bir termindir. Kontekstə görə, bu sözün mənası dəyişə bilsə də, əsas mahiyyəti hər zaman bir varlığın üstünlüyünü, digərlərindən seçilməsini ifadə etməkdədir.