Mumlu sifəti, əsasən "mum" sözündən törəmiş olub, bir şeyin səthinə mum çəkildiyini və ya mumla örtüldüyünü bildirir. Bu örtük, mumun xüsusiyyətlərini – hamarlığı, su keçirməzliyi və ya parıltısını – həmin şeyə verir. Beləliklə, "mumlu" sadəcə "mum sürtülmüş" və ya "mum çəkilmiş" mənasından daha geniş bir məna kəsb edir. O, həmçinin mumun yaratdığı təsiri də əks etdirir.
Məsələn, "mumlu ip" ifadəsində "mumlu" sözü ipin mumlanaraq daha hamar, daha möhkəm və suya daha davamlı hala gətirildiyini ifadə edir. Mumun ipin toxumasına hopması, onu daha az dağılmayan və daha davamlı edir. Burada "mum sürtülmüş" ifadəsi ipin xüsusiyyətlərini tam əks etdirmir; "mumlu" isə bu xüsusiyyətləri də nəzərə alaraq daha dəqiq və dolğun məlumat verir.
Digər nümunələrə "mumlu kağız" (parıltılı, su keçirməz), "mumlu pambıq" (yumşaq, hamar, steril) və ya "mumlu taxta" (hamar, parıltılı, suya davamlı) ifadələrini misal göstərmək olar. Hər bir halda "mumlu" sifəti, yalnız mumun səthə çəkilməsini deyil, həm də bunun nəticəsində əldə edilən xüsusiyyətləri ifadə edir. "Mumlu" sözünün istifadəsində əsas vurğu, mumun yaratdığı effektlərə və onun nəticəsində yaranan keyfiyyətlərə yönəlib.
Etimalogiyasına gəldikdə isə, "mumlu" sözü, türk dillərində geniş yayılmış "mum" sözünün sifət şəkilçisi ilə birləşməsindən əmələ gəlib. "Mum" sözünün kökü qədim türk dillərinə qədər gedib çıxır və bu sözün mənası zaman keçdikcə dəyişməsə də, "mumlu" kimi törəmələrdə əlavə mənalar qazana bilir.