Mürüvvət (ər. مروءة - marū’ah) sözü ərəb mənşəlidir və əslində “mərdlik”, “cəsurluq”, “şücaət” mənalarını ifadə edir. Lakin zaman keçdikcə Azərbaycan dilində mənası genişlənərək, daha çox mənəvi keyfiyyətləri, insanlığa xas olan gözəl xüsusiyyətləri əhatə edir. Belə ki, mürüvvət sadəcə cəsarət və şücaətdən ibarət deyil, daha geniş bir anlayış olub, rəhm, mərhəmət, insaf, ədalət, səxavət, nəciblik, əxlaqı yüksəklik, həqiqi insana xas olan bütün yaxşı sifətləri özündə cəmləyir.
Mürüvvət sahibi olan şəxs cəsarətli və qətiyyətli olmaqla yanaşı, eyni zamanda ədalətli, mərhəmətli, rəhmli və insanpərvərdir. O, zəiflərin haqqını qoruyur, ehtiyacı olanlara yardım edir, haqsızlığa qarşı çıxır və hər zaman əxlaqi prinsiplərə sadiq qalır. Mürüvvət, sadəcə bir hissi deyil, həm də konkret hərəkətlərlə özünü göstərən bir keyfiyyətdir.
Cümlə içində istifadəsi:
- Onun mürüvvəti hər kəsə məlum idi.
- Mürüvvət sahibi insan hər zaman hörmət qazanır.
- Bu əməl onun mürüvvətini göstərir.
- Səxavət və mərhəmət onun mürüvvətinin tərkib hissəsidir.
- Həqiqi mürüvvət, yalnız sözlə deyil, əməllərlə təsdiq olunmalıdır.
Qeyd edək ki, “mürüvvət” sözü digər oxşar mənalı sözlərlə (məsələn, nəciblik, əxlaq, insanlıq) sinonim kimi işlənə bilsə də, onlardan fərqli olaraq, daha çox cəsurluq və şücaətlə əlaqələndirilir və bu onun ərəb dilindən gələn kökünə işarə edir. “Mürüvvət sahibi” ifadəsi isə həmin keyfiyyətlərə malik olan şəxsi bildirir.