Nazlı-duzlu sifəti, əsasən qadınlar üçün işlədilən bir söz birləşməsidir. Lüğətlərdə sadəcə "işvəli, qəmzəli, qanışirin, xoş, şux" kimi təriflərlə ifadə olunsa da, bu tərif sözün tam mənasını əhatə etmir. Çünki "nazlı-duzlu" daha çox bir hərəkət, davranış və xarakter xüsusiyyətlərinin birləşməsini ifadə edir.
"Nazlı" komponenti, incə, cazibədar, özünəinamlı bir şəkildə davranışı, hərəkətlərdəki zərifliyi və hətta bir qədər təkəbbür və ya inadkarlığı ifadə edir. Bu, özünə məxsus bir qürur, özünə inam və digərlərindən bir qədər üstün olma hissi ilə bağlıdır. Bir qadının nazlı olması, həm cazibədarlıq, həm də bir qədər də "əldə edilməsi çətin" olma hissi yaradır.
"Duzu" komponenti isə, "nazlı"nın bir qədər sərt və ya soyuq görünüşünü yumşaldır, ona şirinlik və xoş görünüş qatır. "Duzu", səmimilik, şənlik, oyunbazlıq və hətta bir qədər də hiyləgərlik əlamətlərini əks etdirir. Bu, nazlılığın həddini aşmadan, onu daha cazibədar və sevimli edir.
Beləliklə, "nazlı-duzlu" sifəti əslində bir kompleks məna daşıyır. Bu, sadəcə "işvəli" deyil, həm də "qəmzəli", "qanışirin", "şux", "incə", "cazibədar", "səmimiliyi ilə qarışmış təəssübkeşlik", "özünə inamlı", "oyunbaz" kimi çoxlu xüsusiyyətlərin qarışığından ibarətdir. Bu xüsusiyyətlərin qarışığı və nisbəti isə hər konkret vəziyyətdə fərqli ola bilər.
Misal üçün: "Nazlı-duzlu qız" ifadəsi, yalnız gözəl və cazibədar deyil, həm də özünəməxsus bir xasiyyətə, əlçatmazlıq aurasına və şirin bir təbəssümə sahib olan bir qızı təsvir edir. "Nazlı-duzlu gəlin" isə, toy mərasimində gözəl və cazibədar görünməklə yanaşı, həm də özünə məxsus bir tərzə və səmimiliyə malik bir gəlini təsvir edir.
Sözün etimologiyasına gəldikdə, "naz" farsca mənşəlidir və "incəlik, zəriflik, təkəbbür" mənalarını verir. "Duzu" isə türk mənşəlidir və "şirinlik, xoşluq, səmimilik" mənalarına malikdir. Bu iki sözün birləşməsi, sözün zəngin mənasını daha yaxşı anlamağa imkan verir.