Nadinc sözü Azərbaycan dilində geniş mənada "dinc oturmayan, sakitsiz, dəcəl, şuluq, əsəbi, narahat" kimi mənalarda işlənən bir sifətdir. Lüğətlərdə sadəcə "dəcəl, şuluq, dinc oturmayan" kimi tərifi olsa da, bu sözün kontekstdən asılı olaraq daha geniş semantik spektrə malik olduğu müşahidə olunur.
Əsas mənası "dinc oturmamaq", "sakitsiz olmaq" olsa da, nadinclik müxtəlif səbəblərdən qaynaqlana bilər. Məsələn, bir uşaq enerjisi çox olduğundan, oyuncaqlarına qovuşmaq istəyindən və ya diqqət çəkmək istəyindən nadinc davranışlar sərgiləyə bilər. Bu halda "dəcəl", "şuluq" mənaları daha uyğun gəlir. Lakin bir yetkinin nadinc olması əsəbilik, narahatlıq, daxili qarışıqlıq və ya həyəcan nəticəsində də ola bilər. Bu zaman "əsəbi", "narahat" mənaları daha münasibdir.
Cəlil Məmmədquluzadənin misalında ("Çünki yazıq Cəmil doğrusu çox nadinc idi.") Cəmilin nadinc olması onun xarakterinin, davranışlarının xüsusiyyətinə işarə edir. Bu kontekstdə "dəcəl", "şuluq", hətta "əsəbi" mənalarını istifadə etmək olar. Sözün işlənmə üsulundan asılı olaraq, "özünü idarə edə bilməyən", "çətin idarə olunan" kimi mənalar da çıxara bilərik.
Dil tarixi baxımından "nadinc" sözünün "dinç" sözündən "na-" infiksinin əlavə olunması ilə meydana gəldiyi ehtimal olunur. "Dinç" sözü "sağlam, canlı, hərəkətli" mənalarına malikdir. "Na-" infiksinin mənası isə "mənfi", "əks" mənasını bildirir. Ona görə də "nadinc" sözü əslində "dincliyin əksi", yəni "dinc olmayan" mənasını ifadə edir. Ancaq zamana uyğun olaraq sözün semantik sahəsi genişlənmiş və daha çox emosional yük daşımağa başlamışdır.