Namazgah (fars. نمازگاه - nămâzgâh) sözü Azərbaycan dilinə fars dilindən keçmişdir. Köhnə ədəbiyyatımızda və dialektlərdə daha çox işlənən bu termin, əsasən, namaz qılmaq üçün xüsusi olaraq ayrılmış, tənzimlənmiş və ya təbii bir ərazi və ya bina deməkdir. Namaz qılmaq üçün nəzərdə tutulmuş hər hansı bir yer namazgah adlandırıla bilər; bu yer açıq hava şəraitində ola bilər (məsələn, bir çəmənlik, təpənin üstü) və ya bina (məsələn, kiçik bir məscid, namaz evi) ola bilər. Lakin namazgah termini, daha çox geniş açıq sahələri, xüsusən də cəmiyyət namazları üçün ayrılmış yerləri ifadə edir.
Tarixi mənbələrdə namazgahların, həm şəhər, həm də kənd ərazilərində mövcud olduğu müşahidə edilir. Bəzi namazgahlar sadəcə təbii ərazilərdən ibarət olur, bəziləri isə, daha çox təşkil olunmuş, divarlarla əhatələnmiş və ya sadə bir çardaqla örtülmüş strukturlara malik idi. Namazgah sözü, namaz qılanların sayından asılı olaraq, həm kiçik bir qrup üçün, həm də çoxsaylı insanın eyni anda namaz qıla biləcəyi geniş əraziləri təsvir edə bilər.
Misal üçün, "Birinci məmur arkadaşına imamzadə ilə namazgahı göstərir" cümləsində namazgah, imamzadə ilə yanaşı mövcud olan, ehtimal ki, açıq havada yerləşən və ya sadə bir bina olan namaz qılmaq üçün nəzərdə tutulmuş bir yeri ifadə edir. Sözün mənası kontekstdən asılı olaraq dəqiqləşdirilə bilər. Məsələn, "Tarixi namazgahda minlərlə insan namaz qıldı" cümləsində geniş bir ərazi, "Kəndin kənarındakı kiçik namazgahda namaz qıldı" cümləsində isə daha kiçik bir yer nəzərdə tutulur.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, namazgah, tarixi və mədəni kontekstlə əlaqəli olaraq namaz qılınması üçün ayrılmış bir yerin ümumi adını ifadə edir. Bu yerin ölçüsü və təşkili kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər.