Şəm sözü klassik Azərbaycan ədəbi dilinin sözlərindən biri olub, müasir Azərbaycan dilində "şam" sözü ilə sinonimdir. Lüğətlərdə əsasən "şam" sözünün izahı verilsə də, "şəm" sözü ədəbiyyatda, xüsusilə də klassik ədəbiyyatda daha çox işlənmişdir. "Şam" sözü fars mənşəlidir və "şama" (شمع) sözündən götürülmüşdür. "Şama" isə ərəbcə "şam'" (شمع) sözündən törəyib və "mumu" ifadə edir. Beləliklə, "şəm" və "şam" sözləri həm etimoloji cəhətdən yaxın, həm də məna baxımından eyni mənaya malikdirlər: yanan, işıq saçan mum.
Ədəbiyyat nümunələrində "şəm" sözünün işlənmə üslubu "şam" sözündən fərqlənə bilər. "Şəm" sözü daha çox poetik və yüksək üslublu əsərlərdə, obrazlı ifadələrdə istifadə olunur. Misal üçün, verilən misrada M.V.Vidadi "şəm" sözünü, sevgi aşiqlərinin vəfalı və özünə qurban verməyə hazır olan pərvanənin məhəbbətini ifadə etmək üçün işlətmişdir. "Şəmə yanə pərvanənin misalı" ifadəsi simvolik məna daşıyır və aşiqlərin öz sevgilərinə qurban getməsinə işarə edir. Bu misal, "şəm" sözünün təkcə "şam"ın sinonimi kimi deyil, həm də poetik və obrazlı mənaların ifadəsində istifadə edilə biləcəyini göstərir.
İkinci misalda isə ("Çünki atam bilsə [Rizvanı] yüz parça elər") "şəm" sözü yoxdur, amma birinci misalın konteksti "şəm" sözünün işlənmə üslubunu daha yaxşı başa düşməyə kömək edir. "Şəm" sözünün poetik ifadələrdə, metaforalarda, müqayisələrdə və simvolik mənalarda işlənməsi, onu "şam" sözündən fərqləndirir və ədəbi dilin zənginliyini nümayiş etdirir.