Şərabxana (ər. şərab + fars. xanə) sözü Azərbaycan dilində "şərab hazırlanan və ya saxlanılan yer" mənasını verir. Etimalogiyasına nəzər saldıqda, ərəbcə "şərab" (şərab) və farsca "xanə" (ev, bina, yer) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəldiyini görürük. Beləliklə, sözün hərfi mənası "şərab evi" və ya "şərab yeri"dir.
Lüğətlərdə verilən "şərab çəkilən karxana; şərab çəlləklərinin saxlandığı yer" tərifi sözün əsas mənasını əhatə edir, lakin daha geniş və dəqiq bir izah vermək mümkündür. Şərabxana, tarixən şərab istehsalının bütün mərhələlərinin – üzümün əzilməsindən, mayalanmasından, saxlanılmasına qədər – həyata keçirildiyi bir kompleks olaraq da başa düşülə bilər. Bu, sadəcə şərab çəlləklərinin saxlandığı anbar deyil, həm də şərab istehsalının müxtəlif mərhələlərinə xidmət edən avadanlıqların, alətlərin və işçi qüvvəsinin bir araya gəldiyi bir istehsal müəssisəsidir.
Misal olaraq, verilən şeir parçasındakı "Girdi şərabxanəyə bir gün pişik; Ta ki, siçan tutmağa çəkdi" misrası, şərabxanənin sadəcə şərabın saxlanıldığı bir yer olaraq deyil, həm də müəyyən bir fəaliyyətin, işlərin həyata keçirildiyi bir mühit olaraq təsvir olunmasını göstərir. Bu məkanda siçanların olması da şərabxanənin anbar kimi geniş bir sahəyə malik olduğunu və orada müxtəlif canlıların yaşaya biləcəyini göstərir. Beləliklə, şərabxanənin təsviri sadə bir anbardan daha geniş bir kontekstdə verilir.
Müasir dövrdə "şərabxana" termini daha çox şərabın satıldığı və içilə biləcəyi yerlər üçün də istifadə edilə bilər. Bu, tarixi mənasından bir qədər uzaqlaşsa da, sözün mənasının zamanla genişləndiyinin göstəricisidir. Lakin, əsas mənası hər zaman şərab ilə bağlı qalır.