Şlif sözü alman dilindən (Schliff) mənşəlidir və "parıldayan səth", "cilalanmış səth" mənalarını verir. Azərbaycan dilinə isə əsasən mineralogiya və gemologiya sahələrindən daxil olmuşdur. Lüğətlərdəki "mədən süxurunun və yaxud mineralının yaxşı pardaxlanmış lövhəciyi" tərifi doğru olsa da, mənanı tam əhatə etmir.
Daha dəqiq və geniş izahı belə verə bilərik: Şlif, mikroskopik müayinə üçün hazırlanmış, nazik, cilalanmış və adətən şüşəyə yapışdırılmış bir mineral və ya qaya parçasıdır. Bu parçada mineralların və ya qayaların daxili quruluşu, mineraloji tərkibi, toxuması və digər xüsusiyyətləri daha aydın görünür. Şliflərin hazırlanması xüsusi üsullar və alətlər tələb edir; əvvəlcə nazik kəsiklər hazırlanır, sonra səthi diqqətlə cilalanır, yüksək dərəcədə parlaqlıq əldə edilir. Bu yolla, işıq şlifin içindən keçir və mineralların optik xüsusiyyətləri daha aydın görünür. Şliflər gemologiya, petrologiya, mineralogiya və digər geoloji sahələrdə geniş istifadə olunur.
Cümlədə necə işləndiyinə dair nümunələr:
- Petroqraf alimi mikroskop altında şlifi araşdırırdı.
- Bu şlifdə qranitin plagioklaz, kvars və felds patlarının mövcudluğunu aydın görmək olur.
- Laboratoriyada müxtəlif qaya növlərinin şlifləri hazırlanırdı.
- Şlifdəki çatlar qayanın geoloji tarixini göstərir.
Göründüyü kimi, "şlif" sözü sadəcə "pardaxlanmış lövhəcik"dən daha çox məna daşıyır və elmi bir termin kimi xüsusi hazırlanma texnikası və təyinatı ilə bağlıdır.