Şücaətli sifəti, əsasən qəhrəmanlıq, cəsarət və igidlik kimi keyfiyyətləri ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "cəsarətli, cəsur, bahadır, qoçaq, igid" kimi sinonimlərlə izah olunsa da, şücaətli sözünün daha geniş və dərin bir məna spektrinə malik olduğunu qeyd etmək lazımdır.
Şücaət, sadəcə qorxunun olmaması deyil, həm də təhlükə qarşısında özünü ələ alma, məqsədə çatmaq üçün maneələri dəf etmək qətiyyəti, özünəinam və qətiyyətlilik tələb edir. Beləliklə, şücaətli bir insan yalnız cəsur deyil, həm də məsuliyyətli, qərarlı və mübarizdir. O, çətinliklərdən qorxmur, əksinə, onların öhdəsindən gəlmək üçün fəal şəkildə hərəkət edir.
Misal üçün, "O, düşmənlə şücaətlə döyüşdü" cümləsində şücaət sadəcə cəsarət deyil, həm də bacarıq, döyüş bacarığı, hünər ilə birlikdə nəzərdə tutulur. "Şücaətli əsgərlər vətənini müdafiə etdilər" cümləsində isə, şücaət vətənpərvərlik, fədakarlıq və millətə sədaqət kimi yüksək mənəvi keyfiyyətlərlə bağlıdır.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, şücaət farsca "şücāʿat" sözündən götürülmüşdür və "cəsarət, qəhrəmanlıq" mənasını verir. Bu mənşə də sözün dərin mənasını daha yaxşı başa düşməyə kömək edir. Beləliklə, şücaətli sadəcə "cəsarətli" deyil, həm də "qəhrəmanlıq nümayiş etdirən", "igidlik göstərən", "qorxmaz", "cəsur və bacarıqlı" mənalarını da özündə ehtiva edir.
Qısacası, şücaətli sözü cəsurluqdan daha geniş bir məna kəsb edir və qəhrəmanlıq, igidlik, məsuliyyətlilik, qətiyyətlilik və özünəinam kimi bir sıra keyfiyyətləri özündə birləşdirir.