Şüru (ər.) – Başlamaq, işə başlamaq, bir hərəkətə, fəaliyyətə girişmək, əmələ başlamaq, yaratmağa başlamaq, və sair mənalarda işlənən bir sözdür. Ərəb dilindən keçmişdir və “başlamaq”, “əvvəl” mənalarını ifadə edən kökdən törəmişdir. Lüğətlərdə əsasən “başlamaq” kimi verilsə də, kontekstə görə "əvvəl başlanğıc", "ilk", "başlanğıc nöqtəsi" kimi daha geniş məna da kəsb edə bilər. Sadəcə bir hərəkətin başlanğıcını deyil, həmçinin bir prosesin, hadisənin və ya dövrün başlanğıcını da ifadə edir.
Misal üçün, "Sərdar Zaman xan sözə şüru elədi" cümləsində "şüru elədi" ifadəsi Sərdar Zaman xanının nitqə, danışmağa başlamasını bildirir. Bu, sadəcə bir hərəkətin (danışmağın) başlanması deməkdir. Lakin, "Gəmiçilik işinə şüru etdi" cümləsində "şüru etdi" ifadəsi daha geniş bir məna kəsb edir: həmin şəxs gəmiçilik fəaliyyətinə, bu işlə məşğul olmağa, öyrənməyə və ya işləməyə başlamışdır. Bu, bir prosesin başlanğıcını bildirir.
Daha da genişləndirərək deyə bilərik ki, "şüru" sözü, həm konkret, həm də mücərrəd mənalarda işlənə bilər. Konkret mənalarda müəyyən bir hərəkətin, əməlin, fəaliyyətin başlanğıcını bildirir. Mücərrəd mənalarda isə bir dövrün, bir hadisənin, bir prosesin başlanğıcını ifadə edir. Məsələn, “Yeni bir dövrün şürusu” və ya “Yeni bir səhifənin şürusu” kimi ifadələr bir dövrün, bir tarixi mərhələnin başlanğıcını, yeni bir mərhələyə keçidi ifadə edir.
Ümumiyyətlə, "şüru" sözü "başlamaq" sözünün sinonimi kimi işlənsə də, "başlamaq" sözü daha ümumi bir məna daşıyır, "şüru" isə daha rəsmi və ədəbi üslubda işlənən, bir qədər də təntənəli bir səslənən sözdür.