Nurlu sifəti, əsasən "işıqlı", "aydın" və "parlaq" mənalarını ifadə edir. Lakin bu mənaların sadəcə sadalanması, sözün zəngin semantik potensialını tam əks etdirmir. "Nurlu" sözü, sadəcə fiziki işıq mənbəyini deyil, həm də metaforik mənada, ruhani, mənəvi bir parlaqlığı, təmizliyi, səadət və xoşbəxtliyi ifadə edə bilər. Bu, işığın fiziki keyfiyyətindən daha çox onun simvolik yükü ilə bağlıdır. Məsələn, "nurlu siması" deyərkən, şəxsin fiziki parıltısından daha çox onun daxili gözəlliyini, saf qəlbinin ifadəsini nəzərdə tuturuq. "Nurlu gələcək" deyərkən isə ümidləri, xoşbəxtliyi və inkişafı ifadə edirik.
Etimoloji cəhətdən "nur" sözünün kökü fars dilindədir və "işıq" mənasını verir. Azərbaycan dilinə fars dilindən keçmişdir və əsr ərzində öz mənasını genişləndirərək mənəvi və metaforik çağrışımlar da əldə etmişdir. Beləliklə, "nurlu" sözü sadəcə bir sifət deyil, eyni zamanda bədii və poetik bir vasitə kimi də işlədilə bilər. Şairlər və yazıçıların əsərlərində tez-tez rast gəlinir və müxtəlif kontekstlərdə fərqli nüanslar əldə edir.
Misal üçün, verilən cümlədə ("Doğrudan da bir an içində sabahın bu nurlu çağında hava qapqaranlıq oldu") "nurlu" sözü, sabahın gələcəyinə olan ümidləri, onun parlaqlığını və gözəllik gözləntisini ifadə edir. Lakin birdən-birə baş verən qaranlıq hadisə bu ümidləri pozur və oxucuda kəskin bir kontrast yaradır. Bu cümlədə "nurlu" sözü, əsasən metaforik mənada, əksinə vurğu etmək üçün işlədilir.
Qısacası, "nurlu" sözü, sadəcə "işıqlı", "aydın", "parlaq" mənalarından daha çox şey ifadə edir. O, həm fiziki, həm də metaforik mənada işlənə bilər, həm də müəyyən bir kontekstdə əlavə məna çalarları əldə edə bilər. Sözün istifadə edildiyi məqama və kontekstinə görə mənası dəyişə və daha da zənginləşə bilər.