Ornament [lat. ornamentum – bəzək] Rəssamlıq, heykəltəraşlıq, memarlıq, dəzgah sənətləri və digər dekorativ-tətbiqi sənət növlərində əsərin bədii təsirini artırmaq məqsədilə istifadə olunan bəzək elementidir. Bu elementlər təkrarlanan həndəsi fiqurlar, stilizə edilmiş bitki (floral) və heyvan (faunal) motivləri, mücərrəd formalar, simvolik işarələr və ya hətta yazı nümunələri şəklində ola bilər. Ornamentlər əsərin ümumi kompozisiyasına uyğun olaraq müxtəlif üsullarla (məsələn, friz, panel, bordür kimi) yerləşdirilir və rəng, forma, ölçü, material və texnika baxımından müxtəliflik göstərə bilər. Ornamentin əsas xüsusiyyəti onun dekorativ xarakteri və bədii təsiridir. Ornamentin estetik funksiyası ilə yanaşı, bəzən simvolik və ya dini məna da daşıya bilər.
Ornament anlayışı tarixən müxtəlif mədəniyyətlərdə və dövrlərdə dəyişib inkişaf edib. Qədim Misir, Yunanıstan, Roma, İslam və Şərq mədəniyyətlərində özünəməxsus ornament ənənələri formalaşıb. Ornamentin bədii üslubu dövrün estetik ideyalarını, texnoloji imkanlarını və mədəni dəyərlərini əks etdirir. Məsələn, Barokko dövrünün ornamentləri daha çox dinamizm və sürətlilik ilə, klassikizm dövrünün ornamentləri isə simmetriya və tarazlıqla səciyyələnər. Müasir dövrdə da ornament anlayışı genişlənmiş, yeni texnologiyalar və material imkanları vasitəsilə ornamentlər yeni formalarda və üslublarda yaradılır.
Ornamentlərin cümələr içərisində istifadəsi onun mənasından asılıdır. Məsələn: "Qədim xalçanın ornamentləri göz qamaşdırıcı idi." burada ornament xalçanın bəzək elementlərini bildirir. "Memar binanın fasadına zərif ornamentlər əlavə etmişdi." cümləsində ornament memarlıq elementini ifadə edir. "O, ornamentlərin tarixini öyrənirdi." cümləsində isə ornament elm sahəsi kimi nəzərdə tutulur.