Ölgün sifəti, əsasən canlı varlıqlara, bitkilərə, rənglərə və hətta əhval-ruhiyyəyə aid olaraq, canlılığın, təravətin, təzəliyin itməsini, solğunluğu, düşkünlüyü, zəifliyi ifadə edir. Lüğətlərdəki “canlılığı, təzəliyi, təravəti qalmamış; düşkün, solğun” tərifi mənanın əsasını əks etdirir, lakin tam mənzərəni verməkdən uzaqdır. Əslində, "ölgün" sözü daha çox bir yavaş-yavaş sönən, solan, tükənən, həyat qüvvəsini itirməkdə olan vəziyyəti ifadə edir. Bu, sadəcə fiziki görünüşü deyil, həm də daxili bir vəziyyəti əks etdirir.
Etimalogiyasına nəzər salsaq, "öl" kökündən törəmiş bir söz olduğunu görərik. Lakin "ölmək" fiilindən fərqli olaraq, "ölgün" tam olaraq ölüm vəziyyətini deyil, ölümə yaxınlaşmanı, ölümün əlamətlərini göstərir. Bu səbəbdən "ölmək üzrə olan" deyil, daha çox "həyat qüvvəsini itirmiş, solmuş" mənasını verir.
Misal üçün, "ölgün rənglər" ifadəsi rənglərin parlaqlığını, canlılığını itirməsini, solğunlaşmasını bildirir. "Ölgün baxışlar" ifadəsi isə şəxsin ümidsizliyini, tükənməsini, həyat enerjisinin azaldığını göstərir. "Ölgün bitki" ifadəsi isə bitkinin qurumaq üzrə olduğunu, həyat qüvvəsini itirməkdə olduğunu ifadə edir. Verdiyiniz nümunə cümləsindəki "yorğun, xəstəhal və ölgün" ifadəsi isə şəxsin fiziki və ruhi tükənməsini, həyat enerjisinin azalmasını, yaşlılıq və ya xəstəlik səbəbindən solğun və zəif görünüşünü birlikdə göstərir. Bu üç söz bir-birini tamamlayaraq, şəxsin vəziyyətinin ciddiliyini vurğulayır.
Beləliklə, "ölgün" sözü sadəcə "solğun" və ya "düşkün" mənalarından daha geniş və dərin bir mənaya malikdir. O, həyatın yavaş-yavaş sönməsini, tükənməni, həyat qüvvəsinin azalmasını ifadə edən çox yönlü bir sifətdir və müxtəlif kontekstlərdə fərqli nüanslar daşıya bilir.