Pianíno sözü italyan dilindən (pianoforte) gəlir və "yumşaq-güclü" mənasını verir. Bu, alətin səsinin gücünün ifaçı tərəfindən pedallar və ya klavişlərin vurulma qüvvəsi ilə tənzimlənə bilməsinə işarədir. Azərbaycan dilinə italyan dilindən orta əsrlərdə, Avropa musiqi mədəniyyətinin təsiri ilə daxil olmuşdur.
Lüğətlərdəki "üfüqi çəkilmiş simləri olan hündür yeşik şəklində fortepiano növü" tərifi pianinonun əsas fiziki xüsusiyyətlərini əks etdirir. Ancaq bu tərif tam deyildir, çünki fortepianonun bir növü kimi pianinonun daha kompakt ölçüləri və ümumiyyətlə dik və ya qapalı qutulu quruluşu ön plana çıxarılmalıdır. Fortepiano ilə müqayisədə daha kiçik ölçülü olması və daha az sim sayına malik olması pianinonun səs imkanlarını məhdudlaşdırır, lakin bu, onun ev istifadəsi üçün daha əlverişli və praktik bir seçim olmasını təmin edir.
Pianino termini müxtəlif kontekstlərdə istifadə oluna bilər:
- Alət kimi: "Yeni pianino aldılar." (burada pianino musiqi aləti kimi göstərilir)
- Musiqi əsəri ifa etmək prosesi kimi: "O, gözəl pianino çalırdı." (burada pianino alətdə ifa etmək hərəkətidir)
- Mövzu kimi: "Salonun başında pianino dururdu, onun üstündə, divarda əl..." (burada pianino məkanın təsvirində detallardan biri kimi işlənir)
Beləliklə, "pianino" sözünün mənasını "kompakt ölçüləri, dik və ya qapalı qutulu quruluşu olan, üfüqi çəkilmiş simləri vasitəsilə səs çıxaran klavişli musiqi aləti" kimi daha dəqiq və geniş təsvir etmək olar. Sözün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsas mənası həmişə bu musiqi alətinə istinad edir.