Sava sifəti "öz vaxtında deyil, sonradan cücərən, gecyetişən" mənasını verir. Lüğətlərdə əksər hallarda "faraşın əksi" kimi izah olunsa da, bu izah tam dəqiq deyil. Çünki "faraş" sözü yalnız bitkilərin tez yetişməsini deyil, ümumiyyətlə sürətli inkişafı, tez böyüməyi ifadə edir. Sava isə yalnız vaxtından gec cücərmə və yetişmə ilə bağlıdır. Bitkinin inkişafının digər aspektlərini əhatə etmir.
Etimoloji baxımdan, "sava" sözünün mənşəyi tam aydın deyil. Ancaq türk dillərindəki "savurmaq" (atmaq, qovmaq), "savaşmaq" (mübarizə aparmaq) kimi sözlərlə etimoloji əlaqəsinin olması ehtimal olunur. Bu ehtimala əsasən, "sava" sözü "öz yolundan kənara çıxmış", "vaxtından gecikmiş" kimi bir mənadan törəyə bilər. Bitkinin öz vaxtında yetişməməsi, normadan kənara çıxması kimi düşünülə bilər.
Sözün işlənməsinə dair nümunə cümlədə ("Gecikmiş balaca, sava lalələr yaqut kimi şəfəq saçırdı") "sava" sifəti, lalələrin gec çiçəklənməsini, normal yetişmə dövründən sonraya qalmasını ifadə edir. Bu cümlədə "sava" sözü poetik bir kontekstdə işlənir və əsərin üslubuna uyğun olaraq, gecikmiş çiçəklənmənin gözəllik və nadirlik əlamətini vurğulayır. Başqa bir nümunə olaraq, "Sava buğda bu il az məhsul verdi" cümləsində "sava" gec yetişən buğdanın məhsuldarlığının aşağı olduğunu göstərir. Yəni, "sava" sözü həm poetik, həm də gündəlik dildə işlənə bilər.
Qısacası, "sava" sözü, sadəcə "gecyetişən" deyil, "öz vaxtından gecikərək yetişən", "vaxtından sonraya qalmış" mənasını daha dəqiq ifadə edir. Bitki yetişməsi ilə yanaşı, başqa sahələrdə də, məsələn, bir işin gecikməsi və ya bir hadisənin vaxtından sonraya təxirə salınması ilə bağlı olaraq məcazi mənada da işlənə bilər.