Selik (lat. mucus) bəzi heyvan və bitki hüceyrələri tərəfindən ifraz olunan, əsasən qlükoproteinlər, proteoqlikanlar və sudan təşkil olunmuş yapışqan, sürüşkən və viskoz bir maddədir. Seliyin tərkibi və xüsusiyyətləri ifraz edən orqanizmin növündən, hətta orqanın özündən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, ağız boşluğunda ifraz olunan selik qida bolusunun udulmasını asanlaşdırır, tənəffüs yollarında isə toz hissəciklərinin və digər xarici maddələrin udulmasına mane olur.
Heyvanlarda selik ifraz edən hüceyrələr selikli vəzilərdə yerləşir və müxtəlif funksiyaları yerinə yetirir. Bu funksiyalar arasında sürtünmənin azaldılması (məsələn, balıqların bədən səthindəki sürüşkən selik onların suda daha asan hərəkət etməsinə imkan yaradır), qoruyucu bariyer yaradılması (patogen mikroorqanizmlərin hücumundan qorunma), nəmləndirmə (məsələn, gözün səthinin nəmləndirilməsi), yapışdırıcı rol oynaması (məsələn, bəzi molyuskların yapışması üçün) və qida həzmində iştirak kimi funksiyalar vardır. Seliyin kimyəvi tərkibi və fiziki xassələri bu funksiyaların icrasını təmin edir.
Bitkilərdə selik toxumaların quruluşunu və funksiyasını dəstəkləyən, toxumalara mexaniki dayanıqlıq verən və ya toxumaların qurumasına mane olan bir maddə kimi fəaliyyət göstərir. Həmçinin, tozlaşmada, toxumların yayılmasında və bitkinin ətraf mühitlə qarşılıqlı əlaqəsində rol oynaya bilər. Məsələn, toxumların səthindəki selik onların torpağa yapışmasına kömək edir.
Selik sözü ümumiyyətlə yapışqan, sürüşkən maddələr üçün istifadə olunsa da, elmi mənada daha dəqiq tərifi yuxarıda verilmişdir. “Balıq bədəninin səthi xüsusi sürüşkən seliklə örtülü olur” cümləsində selik sözü balığın suda hərəkətini asanlaşdıran və müdafiə mexanizmi kimi xidmət edən xüsusi bir ifrazatı bildirir.