Səciyyəvilik (ərəb. səciyyə + -lik) - bir şəxsə, əşyaya, hadisəyə, dövrə və s.-yə məxsus olan xüsusiyyət, özünəməxsusluq, fərqləndirici xassə deməkdir. Termin, əsasən, müəyyən bir varlığın və ya hadisənin digərlərindən fərqləndirən, onu təyin edən xüsusiyyətlərinin ümumiləşdirilmiş ifadəsidir. Bu xüsusiyyətlər həm zahiri, həm də daxili, həm material, həm də mənəvi ola bilər.
Sözün mənası geniş mənada "xarakteriklik", "tipiklik", "özünəməxsusluq" kimi anlayışları da əhatə edir. Belə ki, bir hadisənin səciyyəvi xüsusiyyəti onun o hadisə üçün ən tipik, ən çox rast gəlinən xüsusiyyətidir. Məsələn, "qışın səciyyəvi xüsusiyyəti şaxtadır" deyəndə, qış mövsümünə aid olan və onu digər fəsillərdən fərqləndirən ən önəmli xüsusiyyətin soyuq hava və şaxta olduğunu vurğulayırıq. Bu halda "səciyyəvilik" sözü statistik tezliyə də işarə edə bilər.
Səciyyəvilik elmi tədqiqatlarda da geniş istifadə olunur. Məsələn, bir növün səciyyəvi xüsusiyyətləri onun digər növlərdən fərqlənməsinə imkan verir. Tarixi bir dövrün səciyyəvi xüsusiyyətləri isə həmin dövrün ictimai-siyasi, iqtisadi və mədəni həyatını özündə əks etdirir. Bir əsərin səciyyəvi xüsusiyyətləri isə onun bədii üslubunu, mövzusunu və ideyasını müəyyənləşdirir.
Cümlə içərisində istifadəsi nümunələri:
- O, özünəməxsus səciyyəvi xüsusiyyətləri ilə seçilirdi.
- Bu əsərin səciyyəvi xüsusiyyəti onun realistik təsvir üslubudur.
- XX əsrin səciyyəvi xüsusiyyətlərindən biri sürətli texnoloji inkişafdır.
- Qar yağışı bu qışın səciyyəvi halına çevrildi.
Qısacası, "səciyyəvilik" sözü müəyyən bir varlığa, hadisəyə və ya dövrə məxsus olan fərqləndirici və ya tipik xüsusiyyətləri, xassələri ifadə edən bir termindir və kontekstdən asılı olaraq müxtəlif mənalarda işlənə bilər.