Səlbə (ərəb. سَلْبَة - salba) – Əsasən ağacdan düzəldilmiş, müxtəlif məqsədlər üçün atılan əşyadır. Lüğətlərdə sadəcə “meyvəni salmaq, heyvanları qovmaq üçün atılan ağac parçası” kimi tərifi qeyri-kafi və məhduddur. Çünki səlbənin funksiyası və forması istifadə sahəsindən asılı olaraq dəyişə bilir.
Səlbənin əsas xüsusiyyəti onun atılmaq üçün hazırlanmasıdır. Bu, sadə bir çöp, qırıntılı bir budaq və ya daha mürəkkəb şəkildə hazırlanmış bir alət ola bilər. Meyvə toplamaq üçün istifadə edilən səlbələr adətən uzun və nazik, bir ucunda əyri və ya qarmaq şəklində olur. Heyvanları qovmaq üçün istifadə edilənlər isə daha qalın və ağır ola bilər. Bəzən ovda da səlbədən istifadə olunurdu – xırda heyvanları vurmaq üçün.
İmamverdi misalında olduğu kimi, səlbə sözü həm də insanlara atılan, zərbə vurmaq üçün istifadə edilən əşyanı ifadə edə bilər. Bu mənada, səlbənin “qovmaq” funksiyası daha geniş məna kəsb edir – fiziki təsirlə qovmaq, uzaqlaşdırmaq. Beləliklə, səlbənin mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir: sadə bir atılan cisim olmaqdan tutmuş, konkret bir məqsəd üçün hazırlanmış alətə qədər.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, ərəb dilindən götürülmüş "salba" sözünün əsas mənası "vurulmuş şey", "atılan şey" kimi tərcümə edilə bilər. Bu, azərbaycan dilinə keçərkən kontekstə uyğun olaraq bir qədər daralmış, lakin əsas mənasını qoruyub saxlamışdır.
Nəticə olaraq, səlbəni sadəcə "meyvə və heyvanları qovmaq üçün atılan ağac parçası" kimi təyin etmək kifayət deyil. Onun istifadə sahəsinin genişliyi və atılmaq üçün hazırlanmış hər hansı bir cismi ifadə etmə potensialı nəzərə alınmalıdır. Misal üçün, "O, qəzəblənərək əlindəki səlbəni rəqibinə atdı" cümləsində səlbənin mənası tamamilə fərqli olur.