Susqunluq (ərəb. سُكُون - sukun - sükut, sakitlikdən) is. Danışmamaq, susmaq, səssiz qalmaq halı. Sükut, səssizlik, sakitlik kimi mənalarda işlənir, lakin bu mənalardan fərqli olaraq susqunluq daha çox daxili bir vəziyyəti, duyğunu, əhval-ruhiyyəni ifadə edir. Sadəcə səssizlik deyil, emosional bir susma vəziyyətini bildirir. Bu susma kədər, qəm, düşüncə, qorxu və ya başqa bir daxili təcrübə ilə əlaqədar ola bilər.
Misal olaraq, “Kosanın susqunluğuna qarşı Sübhanverdizadə bağırdı” cümləsində kosanın susqunluğu sadəcə səssizliyi deyil, ehtimal ki, qüvvətli bir qorxu və ya təhlükə qarşısında duyduğu sarsıntı və acizliyi ifadə edir. Bu, sadəcə “Kosanın sükutuna qarşı…” cümləsindən fərqli bir semantik yükləmə malikdir.
“İzdihamın susqunluğu yalnız bir neçə an sürdü” cümləsində isə susqunluq kütləvi bir sükutu, ancaq müvəqqəti bir sükutu ifadə edir. Burada izdihamın əhval-ruhiyyəsinin bir anlıq dəyişməsi nəzərdə tutulur: gərginlik, gözlənti və ya heyranlıqdan sonra bir anlıq səssizlik və sonra yenidən fəaliyyətə başlama.
Susqunluq sözü bir çox hallarda “sükut”, “səssizlik”, “danışmamaq” sözləri ilə sinonim kimi işlənə bilsə də, onlardan fərqli olaraq daha çox psixoloji və emosional kontekstlərə malikdir. Bu söz əsərin üslubuna daha çox dərinlik və ifadəlilik qazandırır.