Şehli sifəti, əsasən "şeh" sözündən törəmədir və "üzərində şeh olan", "şeh düşmüş" mənasını verir. Bu məna, əşyanın səthinə şeh damcılarının çökdüyünü, nəmin yüngül bir təbəqə ilə örtülməsini ifadə edir. "Şehli" sözü təkcə bitkilər üçün deyil, həm də digər səthlər üçün də işlənə bilər. Məsələn, "şehli torpaq", "şehli daş" kimi ifadələr də işlənə bilər. Ancaq bu hallarda şeh örtüyünün incə və görünən olması nəzərdə tutulur.
Sözün mənasının daha da dəqiqləşdirilməsi üçün "şeh" sözünün özünün mənasını nəzərə almaq lazımdır. Şeh, hava nəminin gecə soyuması nəticəsində yaranan kiçik su damcılarıdır. Ona görə də "şehli" sifəti, həmin damcıların görünən qədər miqdarda səthə çökdüyünü bildirir. Bu, qalın bir nəm təbəqəsi deyil, daha çox incə bir örtükdür.
Misal olaraq verilən "Şehli kollar", "Şehli otlar" ifadələri bu mənanı aydın şəkildə əks etdirir. Bitkilərin üzərindəki incə su damcıları onlara xüsusi bir görünüş verir. "Ovçu Piri, lap ayağının ucundan qalxıb yaxındakı şehli yovşan koluna qonan" cümləsində isə "şehli" sifəti, yovşan kolunun səhər tezdən şeh damcıları ilə örtülmüş olduğunu göstərir. Bu təsvir, oxucuda səhər təbiətinin təravətli və sakit bir görüntüsünü yaradır.
Qeyd etmək lazımdır ki, "şehli" sözü poetik və təsviri üslubda daha çox işlənir. Bu, onun incə və poetik bir təsvir yaratma qabiliyyətindən irəli gəlir. Ədəbi əsərlərdə "şehli" sözü ilə ifadə olunan atmosfer, adətən səhər təravəti, sükut və təbiətin gözəlliyi ilə əlaqələndirilir.