Şəbab (ər. شباب - şəbab) sözü Azərbaycan dilində gənclik, cavanlıq mənasında işlənir. Lüğətlərdəki qısa izahı "gənclik, cavanlıq" olsa da, bu sözün daha geniş və dərin mənaları vardır. Ərəb dilindən gələn bu söz, sadəcə olaraq yaşa aid bir məqamı deyil, həmçinin bu yaş dövrünün dinamikliyi, enerjisi, gücü və potensialını da ifadə edir. Gəncliyin fiziki cəhətdən güclü olması ilə yanaşı, ruhi və emosional cəhətdən də qüvvətini, həyəcanını, ümidlərini, coşğunu, həyat eşqini əks etdirir.
Şəbab sözü, yalnız bioloji yaşa aid deyil, həm də metaforik mənada işlədilə bilər. Məsələn, "şəbab çağında" ifadəsi bir insanın gənclik dövrünü bildirir. Ancaq "təbiətin şəbabı", "şəhərin şəbabı" kimi ifadələr də işlədilir ki, bu da həmin varlığın, obyektin canlılığı, gücü, gözəlliyi və təzəliyini vurğulayır. Beləliklə, şəbab yalnız insanlara deyil, təbiət hadisələrinə, şəhərlərə, əşyalara da aid edilə bilər. Bununla belə, əsas mənası hələ də gənc insanlara aiddir.
Nümunə cümlələr:
- O, hələ də şəbab çağındadır.
- Şəbabının çiçəklənmə dövründə idi.
- Bahar təbiətin şəbabıdır.
- Şəhərin həyatı, onun şəbabı kimi idi.
- Şəbab həmişə gözəl və enerjilidir.
- Onun gözlərində hələ də gənclik, şəbab parıldayırdı.
Verilən misalda ("Fəqət bahari-şəbabımda bir çiçək buldum; Qaçırdım əldən, onun həsrətilə məhv oldum") "bahari-şəbabım" ifadəsi şairin gəncliyinin, həyatının ən gözəl və çiçəklənən dövrünü təsvir edir. Bu, həm fiziki, həm də ruhi və emosional gəncliyin zirvəsini bildirir.