Təbiətcə sözü Azərbaycan dilində zərf kimi işlənir və "təbiətinə görə, xasiyyətinə görə; xasiyyətcə; təbiətən" mənalarını ifadə edir. Bu söz, bir varlığın əsas xüsusiyyətlərinə, doğuşdan gələn və ya qazanılmış davamlı xüsusiyyətlərinə istinad edərək, onun davranışlarını, əməllərini və ya xarakterini izah edir. Yəni, birinin davranışını, reaksiyalarını və ya əməllərini izah edərkən, onun təbiətindən, doğuşdan gələn və ya uzun müddət formalaşmış daxili xüsusiyyətlərindən irəli gəldiyini bildirir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "təbiət" sözünün farsca köklərə malik olduğunu görərik. "Təbiət" "yaradılış", "yaradılmış hal", "xasiyyət", "qabiliyyət" mənalarını daşıyır. "-cə" əlavəsi isə zərf şəkilçisidir və "təbiətə görə" mənasını tamamlayır. Beləliklə, "təbiətcə" sözü leksik mənasını daha da dəqiqləşdirərək həmin fərdin özünəməxsus xüsusiyyətlərinə yönəlmiş bir ifadədir.
Misal olaraq, cümlədəki işlənməsini nəzərdən keçirək: "Mehriban açıqdan-açığa görürdü ki, Səlim əxlaq və təbiətcə ətrafında gəzib-dolaşan, evinə..." Bu cümlədə "təbiətcə" sözü Səlimin xarakterinin, davranış tərzinin onun daxili keyfiyyətlərindən qaynaqlandığını vurğulayır. Yəni, Səlimin əxlaqı və təbiətinin tələblərinə uyğun olaraq ətrafında gəzib-dolaşdığı və evinə... (cümlənin sonu tamamlanmayıb) ifadə edilir. Başqa bir nümunə olaraq, "O, təbiətcə çox utancaq idi" cümləsində də şəxsin doğuşdan gələn və ya formalaşmış xüsusiyyətinə işarə olunur.
Qeyd etmək lazımdır ki, "təbiətcə" sözü "xasiyyətcə", "fitrətən" kimi sinonimlərlə əvəz oluna bilər, lakin hər birinin özünəməxsus kontekstdə istifadə olunması üstünlük təşkil edir. Məsələn, "fitrətən" daha çox insanın doğuşdan gələn, dəyişməz xüsusiyyətlərinə aiddir.