Tüklü sifəti, əsasən, bir varlığın bədəninin və ya bir hissəsinin tük, yun və ya oxşar nazik lifli örtüklə örtülü olduğunu bildirir. Bu, sadəcə olaraq tükün mövcudluğunu ifadə etməkdən daha geniş bir mənaya malikdir və tük örtüyünün sıxlığı, uzunluğu və yayılma dərəcəsini də nəzərdə tuta bilər. "Tük basmış" ifadəsi ilə sinonim olsa da, "tüklü" sözü daha konkret bir təsviri verir və "tük basmış"dan daha estetik və əyani bir təsir bağışlayır.
Lüğətlərdə verilən "tükü olan, bədəni tüklə örtülü" tərifi, sözün əsas mənasını əks etdirir. Lakin, "tüklü" sözü müxtəlif kontekstlərdə fərqli nüanslar əldə edə bilər. Məsələn, "tüklü qələm" deyəndə qələmin ucunun tük kimi yumşaq və tüylü olduğunu ifadə edirik. Bu halda, "tük" sözü həqiqi tükdən deyil, forma və toxunma hissinin oxşarlığına əsaslanır. "Tüklü bulud" kimi ifadələrdə isə tük oxşarlığını həm forma, həm də rəng baxımından görürük.
Etimalogiyasına gəldikdə, "tüklü" sözü "tük" kökündən əmələ gəlmişdir və "tük" sözü də qədim türk dillərindən miras qalmışdır. Sözün kökünün mənası "bədəni örtən nazik lifli parça" deməkdir. Beləliklə, "tüklü" sözünün mənası, etimoloji kökü ilə də uyğun gəlir.
Misal cümlələr:
- Onun tüklü əlləri soyuq idi.
- Tüklü bir pişik qucağımda yatırdı.
- Qaranlıqda tüklü bir şey hərəkət etdi.
- Tüklü qələmlə rəsm çəkməyi çox sevirdi.
- Göy üzündə tüklü buludlar üzürdü.
Gördüyümüz kimi, "tüklü" sözü müxtəlif obyektlərə və situasiyalara aid edilərək, mənasını kontekstə uyğun olaraq dəyişir, lakin əsasında həmişə tükə və ya tükə bənzər bir toxuma istinad edilir.