Abad (fars. آباد) sifəti olaraq, əsasən yaşayış məntəqələrinin inkişaf səviyyəsini, tərtibatını və yaşayış üçün əlverişliliyi ifadə edir. Sadəcə "tikililərin çoxluğu"nu deyil, həm də bu tikintilərin planlı, müntəzəm və hərtərəfli şəkildə qurulmasını, sakinlərin rahat və təhlükəsiz yaşamasına imkan verən infrastrukturun mövcudluğunu bildirir.
Bir şəhərin və ya kəndin "abad" adlandırılması onun təkcə binalarının sıxlığı ilə deyil, həm də ictimai xidmət obyektlərinin (məktəb, xəstəxana, bazar və s.), yaşıl sahələrin, yolların və kommunikasiya sistemlərinin inkişaf səviyyəsi ilə sıx bağlıdır. "Abad şəhər" deyərkən, yaxşı qurulmuş, hərtərəfli planlaşdırılmış, yaşayış üçün əlverişli, müasir infrastrukturla təmin olunmuş bir şəhəri təsəvvür edirik. Bu, sadəcə evlərin çoxluğunu deyil, həm də sosial həyatın çiçəklənməsini, təhlükəsizliyi və rifahı əks etdirir.
“Abad kənd” ifadəsi də oxşar mənaya malikdir, lakin burada miqyas fərqlidir. Kəndin abadlığı onun yaşayış evlərinin, əkin sahələrinin, suvarma sisteminin, ictimai binaların vəziyyəti ilə müəyyən olunur. Bir abad kənd, sakinlərinin təbii ehtiyatlardan səmərəli istifadə etdiyi, ətraf mühitin qorunduğu və iqtisadi cəhətdən firavan olduğu bir kənd deməkdir. Beləliklə, “abad” sözü təkcə fiziki məkanı deyil, həm də sosial və iqtisadi rifahı əhatə edən daha geniş bir məfhumdur.
Fars dilindən götürülmüş “abad” sözü, həm də ətraf mühitin gözəlliyini, təmizliyini və yaşıllığını əks etdirə bilər. Məsələn, "abad bağ" ifadəsi, gözəl, qulluq olunmuş və yaşıllıqla zəngin bir bağı ifadə edir. Bu mənada, sözün mənası "gözəl", "cəlbedici", "səliqəli" kimi sinonimlərlə də əlaqələndirilə bilər.