Acıma1 — "Acımaq1" felindən törəmiş isimdir. Əsas mənası, kimsənin bədbəxtliyini, əziyyətini, ağrısını hiss etmək, ona qarşı rəhmət, mərhəmət duymaq, onun vəziyyətinə daxil olmaqdır. Bu, sadəcə olaraq kədər hissi deyil, həm də həmin kədərə qarşı empatiya, başqasının acısını özününkümü hiss etməkdir.
Acıma hissi insani duyğuların ən əsaslarından biridir və insanları bir-birinə bağlayır, sosial həyatın təməlini qoyur. Acıma, sadəcə olaraq başqasının əzabını müşahidə etməklə deyil, həm də onun vəziyyətini anlamaq, onun yerində özünü təsəvvür etmək bacarığı ilə əlaqədardır. Bu, insanın empatiya qabiliyyətinin, başqasının hisslərini dərk etmək qabiliyyətinin göstəricisidir.
Acıma hissi həm də müxtəlif sosial və etik davranışları formalaşdırır. Acıma hiss etmək, başqasına kömək etmək, onu dəstəkləmək istəyinə səbəb olur. Ancaq acıma hissi həddindən artıq olduqda, həm də müəyyən mənfi nəticələrə səbəb ola bilər. Məsələn, həddindən artıq acıma, insanı öz həyatını unudub, başqalarının problemləri ilə çox çox məşğul olmağa vadar edə bilər.
Ədəbiyyatda acıma, xarakterlərin inkişafında, əsərin emosional təsir gücünün artırılmasında mühüm rol oynayır. Yazıçılar acıma hisslərindən ustalıqla istifadə edərək oxucuda müəyyən emosiyalar yaratmağa nail olurlar. Acıma, əsərin əsas mövzularından birini təşkil edə bilər və oxucunun əsərin qəhrəmanlarına münasibətini formalaşdırır.
Beləliklə, "acıma" sözünün mənası sadəcə olaraq "rəhmət" və ya "mərhəmət" deyil, daha geniş və mürəkkəb bir duyğu kompleksini əhatə edir. Bu, başqasının əzabına qarşı empatiya, ona kömək etmək istəyi və sosial davranışları formalaşdıran mürəkkəb bir hissidir.