Adamlıq (is.): Bu söz, insanın özünü və ətrafındakıları hörmətlə yanaşması, əxlaqi və mənəvi keyfiyyətlərinin cəmidir. Sadəcə “insanlıq” deməkdən daha geniş bir məna kəsb edərək, sosial əlaqələrin, ünsiyyətin və davranış normalarının əsasını təşkil edir. Adamlıq, etik davranış qaydalarına riayət etməyi, ədalətli, vicdanlı və mərhəmətli olmağı əhatə edir. Həm də digərlərinə hörmət göstərməyi, onların hisslərinə və hüquqlarına qayğı göstərməyi, qarşılıqlı anlayış və tolerantlığı özündə birləşdirir.
Adamlıq, sadəcə olaraq yaxşı davranış deyil, həm də digər insanlarla müsbət və səmərəli ünsiyyət qurmaq qabiliyyətidir. Bu, insanların bir-birlərinə qarşı olan münasibətlərində əsas rol oynayır və cəmiyyətin harmoniyasına böyük təsir göstərir. Adamlıq olmayan yerdə qarşıdurma, anlaşılmazlıq və nifaq hökm sürər.
Bir insanın “adamlığı”nın olub-olmaması onun davranışlarında, sözlərində və hərəkətlərində özünü göstərir. Əgər birisi başqalarının hisslərinə laqeyd yanaşır, ədalətsiz davranır, yalan danışır və ya başqalarına qarşı hörmətsizlik edirsə, deməli, onun adamlığı azdır və ya ümumiyyətlə yoxdur. Əksinə, vicdanlı, ədalətli, mərhəmətli və hörmətli davranan insan, yüksək adamlıq səviyyəsinə malikdir.
Lüğətdə verilən nümunədəki “Onun heç bir adamlığı yoxdur” ifadəsi, şəxsin əxlaqi cəhətdən mənfi xüsusiyyətlərə malik olduğunu, ətrafındakılara qarşı pis münasibət bəslədiyini göstərir. “Bu da bizim adamlığımız!” ifadəsi isə məsuliyyət hissinin, kollektiv mənafeyini qorumaq və müdafiə etmək istəyinin təzahürüdür.