Adda-budda sözü Azərbaycan dilində əsasən zərf kimi işlənir və "oradan-buradan, rabitəsiz, nizamsız, səpələnmiş şəkildə" mənalarını ifadə edir. Bu söz, fikirlərin və ya söhbətin qeyri-müntəzəm, ardıcıl olmayan, bir-biri ilə əlaqəsiz şəkildə ifadə olunmasını bildirir. Sözün mənası, əşyaların da səpələnmiş, nizamsız bir şəkildə yerləşməsini ifadə etmək üçün də işlənə bilər.
Məsələn, "Adda-budda danışmaq" ifadəsi, insanın fikirlərini ardıcıl şəkildə ifadə etmədən, mövzudan mövzuya atlayaraq, qarışıq və anlaşılmaz şəkildə danışmasını bildirir. Söhbət əsnasında adda-budda danışan insanın dedikləri dinləyən üçün qarışıq və anlaşılan olmaya bilər. Bunun səbəbi, fikirlərin bir-biri ilə əlaqələndirilməməsi, ardıcıllığın olmamasıdır.
Sözün etimologiyası baxımından, "adda" və "budda" sözlərinin birləşməsindən yaranmışdır. "Adda" və "budda" sözləri özləri də "ora", "burada" kimi məkan bildirən sözlərdən törəyərək məkanın müəyyən edilməməsini və ya səpələnmişliyi ifadə edir. Bu səbəbdən "adda-budda" sözünün mənası, həm məkan, həm də fikirlərin səpələnmiş və nizamsız olmasını bildirir.
Ədəbiyyatda da tez-tez rast gəlinən "adda-budda" sözü, obrazlı ifadə vasitəsi kimi, hadisələrin və ya əşyaların nizamsızlığını, qarışıqlığını vurğulamaq üçün istifadə olunur. Mətndə verilən misal ("Əziz xan əlini saldı cibinə, bir qayıtdı qonaqlara səmt, bir çöndü Məmmədhüseynə tərəf və...") də Əziz xanımın hərəkətlərinin qeyri-müntəzəm, nizamsız olduğunu göstərir.