Afrikat (latıncadan) dilçiliyə aid bir termin olub, iki samitin bir-birinə sıx birləşməsindən əmələ gələn tək bir samit səsidir. Sadəcə iki samitin ard-arda gəlməsi deyil, əslində bir fonetik vahid kimi qəbul edilir, çünki tələffüz zamanı dil, dodaq və ya səs tellərinin hərəkəti ardıcıl iki samit səsinə nisbətən fərqlidir. Bu səs, birinci samitin sürtünməsi ilə ikinci samitin partlayışının və ya sürtünmənin birləşməsi ilə yaranır.
Afrikatlar, dilin, dodaqların və ya səs tellərinin müəyyən bir konfiqurasiyası ilə başlayır (birinci samitin mərhələsi), sonra isə bu konfiqurasiyanın kəskin dəyişikliyi ilə davam edir (ikinci samitin mərhələsi). Birinci mərhələ adətən tıxanma (okkluziv) və ya sürtünmə (frikativ) xarakterli olur, ikinci mərhələ isə həmişə sürtünməlidir. Beləliklə, afrikatlar, öz tələffüz mexanizminə görə həm tıxanma, həm də sürtünmə samitlərini özündə birləşdirir.
Rus dilindəki "ч" (t+ş) və "ц" (t+s) misalları göstərildiyi kimi, afrikatlar müxtəlif dillərdə mövcuddur. Ancaq, bir dilin afrikatları başqa bir dilin afrikatları ilə tam üst-üstə düşməyə bilər. Yəni, fərqli dillərdə eyni kimi səslənsə də, artikulyasiya xüsusiyyətləri bir-birindən fərqlənə bilər. Məsələn, bir dilin afrikatı digər dil üçün iki ayrı samit kimi qəbul edilə bilər.
Afrikatların tədqiqi fonetika və fonologiya sahələrində mühüm yer tutur. Onların təsnifatı, paylanması, tarixi inkişafı və digər dillərlə əlaqəsi dil elminin müxtəlif aspektlərinin araşdırılması üçün əhəmiyyətlidir. Qeyd edək ki, afrikatlar yazıda bəzən iki ayrı hərf ilə, bəzən isə bir hərf ilə təmsil olunur, bu da dilin yazım sistemindən asılıdır.