Ahəngsiz sifət olaraq əsasən səslər və ya rənglər arasında uyğunluğun (ahəngin) olmamasını, qulaq və ya gözü narahat edən bir vəziyyəti ifadə edir. Sözün özündə də hiss edilən "ahəng"in olmaması, qeyri-harmonik bir təəssürat yaratdığını göstərir. Beləliklə, ahəngsiz bir səs bir-birinə uyğun olmayan, qırğın, xoşagəlməz notlardan ibarət ola bilər. Eyni şəkildə, ahəngsiz bir rəng birləşməsi gözü yormaqda, xoşagəlməz bir estetik təsir yaratmaqdadır.
Ahəngsizliyin təsiri müxtəlif sahələrdə özünü göstərir. Musiqidə ahəngsiz bir nəğmə, dissonanslar və qeyri-təbii interval kombinasiyaları ilə xarakterizə olunur. Şeirdə ahəngsizlik, qafiyə və ritmin pozulması, sözlərin bir-birinə uyğun gəlməməsi, ümumi anlamın bulanıqlığı ilə əlaqəli ola bilər. Rəssamlıqda ahəngsiz bir rəsm əsəri rənglərin uyğunsuzluğu, formaların qeyri-təbii bir araya gəlməsi ilə seçilir. Bu ahəngsizlik bəzən sənətkarın qəsdən yaratdığı bir effekt ola bilər, müəyyən bir duyğu və ya əhvali-ruhiyyəni ifadə etmək üçün istifadə olunur. Ancaq əksər hallarda ahəngsizlik istənməyən bir şeydir və bədii əsərin keyfiyyətini aşağı salır.
Ahəngsizliyin mənasını daha genişləndirərək, onu yalnız estetik sahə ilə məhdudlaşdırmaq düzgün olmazdı. Məsələn, bir qrup insanın arasındakı münasibətlər ahəngsiz ola bilər – fikir ayrılıqları, qarşıdurmalar və anlaşılmazlıqlar ahəngsiz bir mühit yaradır. Hətta bir sistemin hissələrinin bir-birinə uyğun gəlməməsi, düzgün işləməməsi də ahəngsizlik kimi təsvir edilə bilər. Yəni, ahəngsiz sözü, əslində, müxtəlif sahələrdəki uyğunsuzluğu, qeyri-harmonikliyi və xoşagəlməzliyi ifadə edən geniş mənalı bir termindir.
Qısacası, "ahəngsiz" sözü sadəcə səs və rənglərin uyğunsuzluğunu deyil, daha geniş bir mənada hər hansı bir sistemdəki, vəziyyətdəki və ya münasibətdəki balanssızlığı, uyğunsuzluğu və xoşagəlməzliyi ifadə edən bir termindir. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsas mahiyyəti həmişə bu uyğunsuzluq, disharmoniyadır.