Ahəng (fars. ─dan) sözü səslər, rənglər, formalar və ya daha geniş mənada hər hansı elementlər arasında mövcud olan xoş, harmonik, bütöv və təbii uyğunluğu, müvafiqəti, bir-birinə bağlılığı ifadə edir. Sadəcə "uyğunluq"dan daha çox, ahəng bir məcmuda olan elementlərin bir-birini tamamlayıb, daha yüksək bir bütövlüyü, gözəlliyi və ya mənalılığı yaratmasını əks etdirir. Bu uyğunluq sadəcə təsadüfi deyil, bilinçli və ya təbii bir qayda əsasında formalaşmışdır.
Ahəng anlayışı incəsənətin müxtəlif sahələrində - musiqidə, rəssamlıqda, ədəbiyyatda - mühüm rol oynayır. Musiqidə ahəng, notların və akkordların bir-birinə uyğun, xoş səslənməsini; rəssamlıqda, rənglərin və formaların gözəl bir kompozisiya yaratmasını; ədəbiyyatda isə sözlərin, cümlələrin və ümumiyyətlə əsərin strukturunun uyğunluğunu, oxucuya estetik zövq verən bir bütövlük təqdim etməsini bildirir.
Lakin ahəng yalnız incəsənətə aid deyil. Təbiətdə də ahəngi müşahidə etmək olar: bitkilərin rəngləri, heyvanların bədən quruluşları, mövsümlərin ardıcıllığı və s. Hətta sosial sahədə də, ictimai quruluşun elementləri arasında ahəngin olması cəmiyyətin sabitliyi üçün vacibdir. Ahəngi pozmaq isə, bu uyğunluğun pozulması, dissonans, münaqişə və ya çirkinliyin yaranması deməkdir. Beləliklə, ahəng, həm estetik, həm də funksional baxımdan həyati əhəmiyyət kəsb edir.
Qısaca desək, ahəng sadəcə iki şeyin bir-birinə uyğun olması deyil; bu, elementlərin bir-birini tamamlayıb daha böyük, daha gözəl və daha mənalı bir bütöv yaratmasıdır. Bu bütövlük həm gözə, həm də qəlbe xoş gəlir və insan həyatının müxtəlif sahələrində harmoniya və tarazlığı təmin edir.