Ahıllıq, Azərbaycan dilində "ahıl" sözündən törəmiş bir sifətdir və əsasən bir insanın yaşlılığa, qocalığa çatmış vəziyyətini, həyat təcrübəsi ilə zəngin olduğunu ifadə edir. Sadəcə "ahıl adamın halı" kimi tərif etmək isə onun zəngin mənasını tam əhatə etmir.
Ahıllıq, fiziki yaşdan daha çox, ruhani və zəhni yetkinliyi, həyatın sınaqlarından keçmiş, müdrikliyi əks etdirir. Ahıl insanın həyat təcrübəsi, mühakimə qabiliyyəti, səbrliliyi, daxili sükunu və başqalarına qarşı anlayışı ilə xarakterizə olunur. Onların sözləri, hərəkətləri və həyat fəlsəfəsi gənc nəslin tərbiyəsində və yönləndirilməsində dəyərli bir rol oynayır.
Ahıllıq, bəzən yalnız yaşa görə deyil, həm də həyatın verdiyi dərsləri qavramaq, onlardan nəticə çıxarmaq və özünü inkişaf etdirmək qabiliyyətinə görə də müəyyən edilir. Belə ki, yaşlı, lakin həyat dərslərindən heç nə öyrənməmiş, hələ də uşaq düşüncəsi ilə yaşayan insan ahıl sayıla bilməz. Əsl ahıllıq, yaşla yanaşı, müdriklik, səbir, anlayış və həyata münasibətdəki tolerantlıqla müşayiət olunmalıdır.
Maraqlı bir məqam da odur ki, "ahıllıq" sözü yalnız insanlara deyil, bəzən əşyalara da aid edilə bilər. Məsələn, "ahıl bir ağac" deyərkən, ağacın qocalığı, möhkəmliyi və uzun ömrünü nəzərdə tuturuq. Bu isə "ahıllıq" anlayışının zamanın təsirini, təcrübənin yığılmasını və möhkəmliyini ifadə etdiyini göstərir.