Ahuyerişli sifəti, klassik Azərbaycan ədəbiyyatında geniş istifadə olunan, gözəl və zərif yerişə malik olan qadınlar üçün işlənən bir epitetdir. Sözün özündə də əks olunduğu kimi, "ahu" (ceyran) sözü ilə "yerişli" sözünün birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Bu birləşmə, qadının yerişinin ceyranın zərif və incə hərəkətlərinə bənzədilməsi ilə poetik bir təsvir yaradır.
Ahuyerişli qadının yerişi təkcə gözəl deyil, həm də əzəmətli və qürurlu görünüşə malikdir. Bu, onun hərəkətlərindəki təbii zəriflik və səlislikdən irəli gəlir. Ceyranın sürətli və eyni zamanda nəzakətli hərəkətləri kimi, ahuyerişli qadının yerişi də tamaşaçıda heyranlıq və məftunluq hissi oyadır.
Ədəbiyyatda "ahuyerişli" sözü, şairlərin gözəl qadın obrazlarını təsvir etmək üçün istifadə etdiyi ən məşhur epitetlərdən biridir. Bu söz, sadəcə olaraq "gözəl yerişli" mənasından daha çox poetik və estetik bir yük daşıyır. O, qadının zahiri gözəlliyini deyil, həm də daxili zərifliyini və təbiiliyini ifadə edir.
Beləliklə, "ahuyerişli" sözü, klassik ədəbiyyatımızda qadın gözəlliyinin təsvirində istifadə olunan ən gözəl və təsirli poetik vasitələrdən biri olaraq qalır. Onun mənası sadəcə "gözəl yerişli" deyil, eyni zamanda zəriflik, incəlik, qürur və təbiilik kimi keyfiyyətləri də özündə əks etdirir.