Akın sözü qazax və qırğız dillərindən Azərbaycan dilinə keçmiş, xalq aşığı, ozan mənasını verən bir termindir. Sadəcə "aşıq" və ya "ozan" sözlərinin sinonimi olmaqdan da ətraflı bir mənaya malikdir. Çünki bu termin, bu xalqların mədəniyyətində özünəməxsus bir mövqeyi və tarixi rolu əks etdirir.
Qazax və qırğızlarda akınlar sadəcə mahnı oxuyanlar deyildilər. Onlar tarixi hadisələri, qəhrəmanlıq rəvayətlərini, elin-obanın həyatını əks etdirən epik poemalar yaradan, şeir və musiqinin gücü ilə cəmiyyəti bir araya gətirən, əxlaqi dəyərləri təbliğ edən, hətta siyasi və sosial proseslərdə fəal iştirak edən, rəhbərləri tənqid edən və ya tərifləyən ictimai fəallar idilər.
Akınlar, ustalıqla ifa etdikləri musiqi alətləri ilə yanaşı, öz ifaçılıq qabiliyyətləri, səs tembrləri, improvizasiya bacarıqları ilə də seçilirdilər. Onların yaradıcılığı, yalnız əyləncə məqsədi daşımaqdan kənara çıxaraq, nəsildən-nəslə ötürülən tarixi yaddaşın, milli kimliyin və mədəni irsin qorunmasında əvəzsiz rol oynayırdı.
Beləliklə, "akın" sözü, sadə bir peşə adı olmaqdan daha çox, qazax və qırğız mədəniyyətinin mühüm bir tərkib hissəsi olaraq, zəngin tarixə, mistik və poetik bir aurasına malik olan, şərəfli və hörmətli bir titul sayılır. Müasir dövrdə də akın ənənəsi davam etdirilir və yeni nəsil akınlar öz sənətləri ilə xalqının qürur mənbəyidir.