Aqnostisizm (yun. ἀγνωσία - bilməmək) fəlsəfədə bilik haqqında bir mövqeyi təmsil edir. Bu mövqe, ətraf aləmin, xüsusilə də metafiziki varlıqların (məsələn, Tanrı, əbədilik və s.) varlığını və ya xüsusiyyətlərini dəqiq bilməyin mümkün olmadığını irəli sürür. Aqnostiklər heç bir şeyi qəti olaraq inkar etməsələr də, ətraf aləmin həqiqətinə çatmağın insanın qavrayış və ağıl qabiliyyətləri ilə məhdudlaşdığını düşünürlər. Yəni, əminliklə bilmək əvəzinə, ehtimallar, fərziyyələr və şübhələr üstünlük təşkil edir.
Aqnostisizm, ateizm (Tanrının olmadığına inam) və teizm (Tanrının olduğuna inam) kimi qəti mövqelərdən fərqli olaraq, bilik məhdudiyyətlərinə diqqət çəkir. Aqnostiklər Tanrının varlığını ya inkar etmir, ya da təsdiq etmir, çünki bunun mümkün olmadığını düşünürlər. Onların əsas iddiası biliyin məhdudiyyətidir və bu məhdudiyyət səbəbindən qəti bir cavab verməyin mümkün olmadığını vurğulayırlar.
Aqnostisizmin fərqli səviyyələri mövcuddur. Bəzi aqnostiklər fəlsəfi problemlərin əksəriyyətinə dair bilik əldə etməyin mümkün olmadığını düşünürlər. Digərləri isə müəyyən məsələlərdə bilik əldə etməyin mümkün olduğu, lakin bəzi məsələlərdə (məsələn, Tanrının varlığı) bunun mümkün olmadığını iddia edirlər. Aqnostisizm, tədqiqatçı bir mövqe kimi də qəbul edilə bilər; bir şeyin həqiqətinə dair qəti bir fikir söyləmək əvəzinə, davamlı olaraq araşdırma və tədqiqat aparmaqla məşğul olmağı təklif edir.
Tarix boyu bir çox filosof və elm adamı aqnostik baxışları müdafiə ediblər. Onların əsas arqumenti insan duyğularının və ağılının məhdudiyyətləri üzərində qurulub. Aqnostisizm, həm də özündə müəyyən bir təvazökarlığı ehtiva edir. Çünki bu mövqe, mütləq həqiqəti bilmək iddiasından imtina edərək, biliyin axtarışının davamlı olduğunu qəbul edir.