Aqrominimum [yun. agro və lat. minimum] termini, kənd təsərrüfatında ən zəruri olan və məhsuldarlığın qorunub saxlanması üçün minimal səviyyədə tətbiq edilməli olan bilik və tədbirlərin məcmusunu ifadə edir. Bu, sadəcə minimum səylə maksimum məhsul əldə etmək deyil, daha çox məhdudiyyətli resurslarla, ekoloji tarazlığı qoruyaraq, davamlı və səmərəli kənd təsərrüfatı fəaliyyəti üçün zəruri olan fundamental bilikləri və praktik bacarıqları əhatə edir.
Aqrominimumun əsasını təşkil edən məsələlər, əsasən, torpaq münbitliyinin qorunması, bitki mühafizəsi (xəstəlik və zərərvericilərə qarşı mübarizə), suvarma və gübrələmənin səmərəli tətbiqi, eləcə də bitki yetişdirilməsinin əsas prinsiplərini əhatə edir. Bu, ətraf mühitin qorunması ilə sıx bağlıdır və kimyəvi maddələrin istifadəsini minimuma endirmək, təbii metodların tətbiqini önə çəkir. Məsələn, ziyanvericilərlə mübarizədə bioloji üsullara üstünlük verilir, gübrələmədə isə üzvi gübrələrin rolu artır.
Aqrominimum anlayışı, müasir kənd təsərrüfatında, xüsusilə də davamlı inkişaf kontekstində, xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Çünki bu yanaşma, məhsuldarlığı qoruyub saxlamaqla yanaşı, ətraf mühitin qorunmasına, enerji və su ehtiyatlarından səmərəli istifadəyə, həmçinin kənd təsərrüfatı fəaliyyətinin iqtisadi cəhətdən əlverişliliyini təmin etməyə yönəlib. Beləliklə, aqrominimum sadəcə bir bilik sistemi deyil, davamlı kənd təsərrüfatının əsas prinsiplərindən birini təcəssüm etdirir.
Bir sözlə, aqrominimum minimal səylə maksimum nəticə əldə etmək strategiyası deyil, ətraf mühitə hörmət edərək, məhdud resurslarla davamlı və səmərəli kənd təsərrüfatı fəaliyyəti üçün zəruri olan minimum bilik və bacarıqların məcmusudur. Bu, əkinçiliyin yalnız iqtisadi deyil, həm də ekoloji və sosial aspektlərini nəzərə alan hərtərəfli bir yanaşmadır.