Ala1 sifəti, əsasən heyvanların tükünün və ya dərisinin rəngini təsvir etmək üçün işlədilir. Qarışıq rəngli olmağı bildirir; yəni tükün və ya dərinin bir hissəsi ağ, digər hissəsi isə müxtəlif rənglərdə (qara, qırmızı, qəhvəyi və s.) olur. Bu rənglərin qarışığı, adətən, ləkələr, zolaqlar və ya nöqtələr şəklində görünür. "Ala" sözü sadəcə iki rəngin qarışığını deyil, daha çox xaotik, təsadüfi bir rənglənməni ifadə edir. Bu xüsusiyyət ona "qırçıq", "qələmə", "ləkəli" kimi sifətlərdən fərqləndirir.
Məsələn, "ala at" deyəndə, atın tükünün ağ və başqa bir rəngin (məsələn, qara, qırmızı, qəhvəyi) təsadüfi, qarışıq bir şəkildə birləşməsini nəzərdə tuturuq. Bu, bəzən çox gözəl və fərqli bir görünüş yaradır. "Ala inək" və "ala öküz" ifadələri də eyni məntiqlə, heyvanın dərisinin rənglərinin qarışıq olmasını bildirir.
Dilçilik baxımından, "ala" sözü türkiyə dilləri ailəsinə məxsusdur və mənası "qarışıq", "çəhrayı" kimi əsas mənalardan törəyir. Bu mənanın müxtəlif türk dillərində istifadəsində kiçik fərqlər müşahidə olunsa da, əsas mahiyyəti – rənglərin qarışığını bildirməsi – dəyişməz qalır. "Ala" sözü həm də metaforik mənada, məsələn, "ala-bəla işlər" ifadəsində "qarışıq", "dəqiq olmayan", "çətin" mənalarında da işlədilə bilir.
Qeyd edək ki, "ala" sözü bədii ədəbiyyatda, xüsusən də təsviri vasitə kimi, heyvanların xarici görünüşünü daha canlı və təəssüratlı şəkildə təsvir etmək üçün geniş istifadə olunur.