Aləmara (ər. aləm və fars. ara) sifəti, əsasən klassik ədəbiyyatda işlənən bir söz olub, "dünyanı bəzəyən", "dünyanın bəzəyi olan", "gözəl", "parlaq" mənalarını ifadə edir. Bu söz, sadəcə "gözəl" və ya "parlaq" olmaqdan daha çox, bir möhtəşəmlik, ulvillik və əzəmət hissi daşıyır. Dünyanın gözəlliyinin təcəssümü kimi təsvir edilən bir varlıq və ya hadisə üçün istifadə olunur.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, ərəb mənşəli "aləm" (كون - kainat, dünya) və fars mənşəli "ara" (آرا - bəzək, süs) komponentlərindən təşkil olunduğunu görərik. Beləliklə, "aləmara" sözü hərfi mənada "dünyanın bəzəyi" deməkdir. Ancaq bu sadə tərcümə sözün bütün incəliklərini əks etdirmir. Çünki "aləmara" yalnız gözəllik və parlaqlıq ifadə etmir, həm də bu gözəllik və parlaqlığın kainat miqyasında bir təsiri, bir əhəmiyyəti olduğunu vurğulayır.
Misal olaraq verilən "Şəmi-ruyin afitabi-aləmaradır sənin" beytində "sənin üzün dünyanın parlaq çinarıdır" mənası ifadə olunur. Bu misalda "aləmara" sözü sadəcə gözəl bir üz ifadə etmir, bu gözəlliyin bütün dünyanı nurlandıran bir təsirə malik olduğunu, insanın gözəlliyinin kainat miqyasında bir əhəmiyyət kəsb etdiyini bildirir. Sözün istifadəsi həmin şəxsin üstünlüyünü, fərqliliyini, gözəlliyinin nadirliyini vurğulayır.
Beləliklə, "aləmara" sözü klassik ədəbi dilin zənginliyini və ifadə qüdrətini göstərən, sadə sözlərin ifadə edə bilmədiyi bir duyğu və düşüncəni ifadə etməyə imkan verən nadir bir söz nümunəsidir. Bu sözün müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda işlənməsi onun tarixi və ədəbi əhəmiyyətini daha da artırır.