Allaharayıcı sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində Allahaxtarıcı ilə sinonim kimi qeyd olunur. Lakin, sadəcə sinonimliklə kifayətlənmək, bu zəngin mənalı sözün əsl mahiyyətini tam əks etdirmir. Allaharayıcı, sadəcə Allaha arxayın olanı deyil, həm də özünə güvənən, qəddar, özbaşınalıq edən, Allahın adını bəhanə edərək öz istəklərini yerinə yetirən şəxsi ifadə edir.
Bu sözün kökünə nəzər salsaq, “Allah” və “arayıcı” sözlərinin birləşməsindən əmələ gəldiyini görərik. “Arayıcı” sözü isə bir şeyi axtaran, istəyən, əldə etməyə çalışan mənasını verir. Beləliklə, Allaharayıcı sözü, Allahdan bir şey istəyən, Ona arxalanan, ancaq bu arxalanmanı bəzən öz mənfəəti üçün istifadə edən, əslində Allahın qəzəbini öz üzərinə çəkməyi də qəbul edən bir şəxsi xarakterizə edir.
Maraqlı bir cəhət də odur ki, Allaharayıcı sözü, müsbət mənada deyil, əksər hallarda mənfi kontekstdə işlədilir. Yəni, Allahın adını istifadə edərək, öz istəklərini həyata keçirməyə çalışan, ədalətsiz, özbaşınalıq edən şəxsi təsvir edir. Bu, sözün ictimai həyatdakı rolunu və tətbiq sahəsini daha da aydınlaşdırır.
Qısacası, Allaharayıcı sözü, sadəcə Allahın adını çəkməklə kifayətlənməyən, Allahın adından sui-istifadə edərək öz məqsədlərinə çatmağa çalışan, özbaşınalıq edən və qəddar şəxsin təsvirində istifadə olunan ifadədir. Sözün mənası içərisindəki ziddiyyət və ironiya isə ona daha da dərinlik və ifadəlilik qatır.