Allahlıq sözü Azərbaycan dilində əsasən məcazi mənada işlənir və hökmranlıq, hakimlik, özbaşınalıq kimi anlamlara gəlir. Sözün kökü "Allah" sözündəndir və Allahın xüsusiyyətlərini - qüdrət, hakimiyyət, sonsuzluq kimi keyfiyyətləri əks etdirir. Lakin burada vacib qeyd etmək lazımdır ki, "allahlıq" sözü Allahın özünə istinad etmir, insanın özünü Allah kimi görməsi, özünə ilahi səlahiyyətlər verməsi, yaxud həddindən artıq özünə inam və qüdrət hissi ilə hərəkət etməsi mənasında işlədilir.
Beləliklə, "allahlıq" sözü, bir şəxsin özünü başqalarından üstün tutması, onlara qarşı ədalətsiz və hökmran davranması, istəklərini qəbul etdirmək üçün hər hansı bir güc və təzyiq vasitəsindən istifadə etməsi və öz istəklərinə uyğun olaraq davranması deməkdir. Bu mənada "allahlıq" özbaşınalıq, despotluq, tağutluq kimi sözlərlə sinonimdir.
Sözün ədəbiyyatda işlənməsi də maraqlıdır. Verilən nümunədə olduğu kimi, "allahlıq iddiasına düşmək" ifadəsi böyük ehtimalla həddən artıq özünəinamlı, özünü əhəmiyyətli hesab edən və başqalarına qarşı hökmranlıq tərzində davranan şəxsləri tənqid etmək üçün işlədilir. Bu, ironik və ya satirik bir tonda ifadə oluna bilər.
Ümumiyyətlə, "allahlıq" sözü güclü emosional yük daşıyır və kontekstdən asılı olaraq həm tənqid, həm də təəccüb ifadə edə bilər. Mövzuya dair daha geniş araşdırma aparmaqla "allahlıq" anlayışının müxtəlif mədəniyyətlərdəki təfsirini də öyrənmək olar.