Alovluluq sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında ehtiraslı, qızğın və coşqun bir duyğu və ya hərəkət tərzini ifadə edir. Sadəcə “istilik” mənasından daha çox, daxili bir alovun, həyacanın və enerjinin təzahürüdür. Bu alov, həm müsbət, həm də mənfi kontekstlərdə özünü göstərə bilər.
Müsbət mənada alovluluq, məsələn, böyük bir sevgi və ehtirasa, yanan bir həvəsə və ya ideallar uğrunda mübarizə aparmağa olan qızğın istəyə işarə edir. Bu, həyat enerjisi ilə dolu, hərəkətə keçməyə hazır, özünə inanan və hədəflərinə doğru sürətlə irəliləyən bir şəxsiyyətin əlaməti ola bilər. Sənətkarın əsərinə olan alovluluğu, alimin tədqiqatına olan hərarəti, bir vətənpərvərin öz torpağına olan məhəbbəti – bütün bunlar alovluluğun müsbət təzahürləridir.
Ancaq mənfi mənada alovluluq, qəzəbin, nifrətin və ya kin-küsdənin qızğın bir şəkildə ifadə olunmasına aid ola bilər. Bu halda, alov, nəzarətdən çıxmış və dağıdıcı qüvvəyə çevrilmiş, insanın sağlam düşüncəsini və hərəkətlərini zəiflədən bir enerjiyə bənzəyir. Qisas almaq istəyi, ədavət dolu fikirlər və ya qəzəblə dolu sərt sözlər – bunlar olovluluğun mənfi tərəflərinin nümunələridir.
Beləliklə, alovluluq sözünün mənasını tam anlamaq üçün kontekstin nəzərə alınması vacibdir. Çünki bu söz, həm yaradıcı və həyatverici bir qüvvəni, həm də dağıdıcı və təhlükəli bir enerjini ifadə edə bilər. Alovluluğun təbiəti, o alovu qidalandıran duyğu və ya fikrin mahiyyətindən asılıdır.