Aman (ər.) – Əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, təhlükəsizlik, əmin-amanlıq, rahatlıq və dincliyi bildirən bir anlayışdır. Bu mənada "amanlıq", "təhlükəsizlik", "əminlik", "qorxusuzluq" kimi sözlərlə sinonimdir. Aman hissi, insanın özünü fiziki və ya psixoloji təhlükədən qorunmuş hiss etməsidir. Tarixi kontekstə baxdıqda, "aman" sözünün əhəmiyyəti daha da aydınlaşır; dövlətin vətəndaşlarına təmin etdiyi qoruma, ədalətli idarəçilik və sülh şəraitini ifadə edir. Bu mənada, "aman" sözü cəmiyyətin ümumi rifahı və sabitliyi ilə sıx bağlıdır. Həmçinin, “aman” sözü bir yerin, vəziyyətin və ya bir hadisənin sakit və təhlükəsiz olmasını da bildirə bilər.
İkinci mənası isə, "möhlət", "macal", "imkan", "vaxt" kimi anlayışları əhatə edir. Bu mənada "aman vermək" ifadəsi, bir işə başlamaq üçün zaman və ya imkan tanınması deməkdir. Məsələn, "Mənə bir az aman ver, işimi bitirim sonra gəlirəm" cümləsində "aman" sözü, vaxt istənməsi mənasını verir. Bu, bir az daha məcazi bir işlənmədir və ilk məna ilə müqayisədə daha çox gündəlik həyatda rast gəlinir. “Aman vermək” ifadəsi müraciət olunan şəxsin mərhəmətini və ya səbrini də ifadə edə bilər.
Qısaca, "aman" sözünün həm konkret, həm də məcazi mənaları vardır. Birinci mənası, ümumi rifah və təhlükəsizlik hissi ilə əlaqəli daha geniş və cəmiyyət üçün əhəmiyyətli bir anlayışı ifadə edərkən, ikinci mənası gündəlik həyatda vaxt və imkan mənasında istifadə olunan daha dar bir məna kəsb edir. Hər iki mənada da, sözün kökü olan ərəb dilinin əsasını əks etdirən əmin-amanlıq, rahatlıq və ya möhlət konsepsiyası əsas rol oynayır.