Fəcriyyə adı, sözün həqiqi mənasında, günəşin doğuşundan əvvəlki səhər səmasında görünən ilk işığın, sübhün özünün cəmalını, müjdəsini ifadə edir. Sadəcə "sübh çağı" demək deyil, bu, qaranlığın sərhədlərinin aralanması, ümidin və yeni bir günə başlanğıcın simvoludur. Gecənin qaranlığının yerini tədricən işığa buraxması kimi, Fəcriyyə adı da həyatda yeni bir başlanğıcın, umudların açıqlanmasının və təravətin ifadəsidir.
Adın əsasında "fəcr" sözü durur ki, bu da ərəb dilindən gələrək "sübh", "səhər teli" mənasını daşıyır. Ancaq Fəcriyyə adı sadəcə bir sözün tərcüməsindən daha çoxdur. O, poetik bir əsər kimi, səhər səmasının rəngarəngliyini, sakitliyini və sehrini özündə əks etdirir. Günəşin doğuşundan əvvəl səmada görünən o incə, nəfis işıq şüaları kimi, adın da özünəməxsus bir zərifliyi və incəliyi vardır.
Fəcriyyə adı daşıyan bir insanın təbiətinə səhər səmasının xüsusiyyətləri uyğun gələ bilər: təravət, saflıq, ümid, yeni başlanğıclara açıqlıq, ehtiyatlılıqla birlikdə cəsarət, səbir və müdriklik. Bu ad, daşıyıcısına həyatın hər səhərində yeni bir imkan və ümud vermək üçü nəzərdə tutulmuşdur.
Ümumiyyətlə, Fəcriyyə adı, sadəcə bir ad olmaqdan daha çoxdur. O, bir şəxsiyyətin xarakterini, ruhunu və potensialını əks etdirən bir poetik simvoldur, gözəllik və ümid ilə dolu bir məna daşıyır.