Fəryad sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında dərin izlər qoyan, duyğuların coşqulu ifadəsini əks etdirən bir termindir. Sadəcə "acı-acı bağırma" kimi qısaca izah etmək, bu sözün ifadə etdiyi mürəkkəb emosional çalarları əks etdirməyə yetərli deyil.
Fəryad, qəlb dərinliklərindən qopub gələn, dözülməz ağrı və kədər hisslərinin ifadəsində istifadə olunan bir sözdür. Bu, sadəcə səs çıxarmaq deyil, daha çox içdən gələn, ruhdan qopub yüksələn bir fəryaddır. Qəzəb, ümidsizlik, dəhşət, kədər, acı və ya hər hansı bir dəhşətli hadisə ilə üzləşdikdə insanın içindən qopub gələn bu fəryad, həm də bir növ kömək istəmə, yardım diləmə formasını da özündə əks etdirə bilər.
Fəryadın mənası, "nalə", "fəğan", "ah-nalə" kimi sinonimlərlə də ifadə oluna bilər, lakin bu sözlər tam olaraq fəryadın gücünü, intensivliyini və emosional dərinliyini əks etdirə bilmirlər. Fəryad, daha çox bir çığlığın, dərin bir dərddən qopub gələn bir çağırışın ifadəsidir. Bir fəryad, dinləyənin də ruhunu sarsıdır, onlara fəryad edənin dəhşətli vəziyyətini hiss etdirir.
Ədəbiyyatda fəryad, duyğuların təsvirində güclü bir vasitə kimi istifadə olunur. Qəhrəmanların acılarını, ümidsizliklərini, məyusluqlarını əks etdirmək üçün fəryad, yazıçının əlində güclü bir silah halını alır. Fəryadın ifadə etdiyi duyğuların dərinliyi və gücü, əsərin oxucuya təsirini artırır və onu daha da emosional edir.
Beləliklə, Fəryad sözü, yalnız səs çıxarmaq deyil, qəlb qopuşunun, duyğuların coşmasının, kədərin dərinliyinin ifadəsi olan, zəngin məna yükü daşıyan bir termindir.