Fəğan (fars. فغان) sözü Azərbaycan dilində nalə, fəryad və inləmə kimi ifadələrlə sinonim olaraq işlənir. Ancaq bu sadə təriflər fəğanın ifadə etdiyi dərin hissləri tam əks etdirmir. Fəğan sadəcə səs yüksəltməkdən və ya ağlamaqdan daha çoxdur; o, dərin, içdən gələn, qəlb yarasından doğan bir ifadədir. Bu, dərin kədər, ümidsizlik, acınacaqlı vəziyyət, dəhşət və ya sonsuz bir əzabın səs ifadəsidir. Fəryad bir anlıq ola bilər, nalə isə daha uzun sürə bilər, amma fəğan bir növ içdən gələn, sarsıdıcı bir təsiri olan, dinləyəni də əsirgəyən bir ifadədir.
Fəğanın ifadə gücü, onun yalnız səs tonunda deyil, həm də ifadə edildiyi kontekstdə, şəxsin fiziki vəziyyətində, mimikalarında, hətta ətraf mühitin təsirində də özünü göstərir. Misal üçün, "Abbas və Gülgəz" əsərindəki "Gecə-gündüz qan ağlaram; Artıbdı fəğanım mənim!" misrası Abbasın dərin iztirabını, ümidsizliyini, qəlb yanğını və gücsüzlüyünü daha aydın şəkildə ortaya qoyur. Sözün özündəki musiqilik də onun duyğu ifadə gücünü artırır.
Beləliklə, fəğanı sadəcə "nalə", "fəryad" və ya "inləmə" olaraq tərif etmək onun əsl mənasını tam əhatə etmir. Bu söz, dərin və sıxıntı dolu hisslərin ifadəsində daha güclü və təsirli bir vasitədir, dinləyənin ürəyini sarsıdan, əzabı hiss etdirən bir səs ifadəsidir.