İsrafil adı, əsasən İslam mədəniyyətində geniş yayılmış və müqəddəs məna daşıyan bir addır. Adın kökü ərəb dilindədir və "odlu", "atəşli", "yandırıcı" kimi tərcümə edilərək, ilk baxışda qorxu və şiddəti çağrışdırır. Lakin bu tərcümənin arxasında daha dərin və çoxcəhətli bir məna gizlənir.
İsrafil adı, Qurani-Kərimdə adı çəkilən və Qiyamət günündə Sur (qorxuducu bir boru) çalacaq olan mələklə əlaqələndirilir. Bu mələk, Allahın əmri ilə bütün canlıları diriltmək və ya məhv etmək gücünə malikdir. Ona görə də "odlu", "atəşli" təsvirləri, bu gücün və qüdrətin simvolik təcəssümü kimi də qəbul edilə bilər. Bu atəş, məhvedici bir atəş deyil, daha çox Allahın qüdrətinin, ilahi əmrinin qüvvətli və dəyişməz olduğunu ifadə edir. Yəni, İsrafil adı, yalnız qorxu və məhvetməni deyil, eyni zamanda ilahi qüdrət, ədalət və həqiqətin qalib gəlməsini də ifadə edir.
Digər tərəfdən, "yandırıcı" sözü, həm də günahkarların qəlbinə pənah verən vicdan əzabını, tövbə etməyə və doğru yola qayıtmağa çağırış kimi şərh edilə bilər. İlahi ədalət, insan qəlbində "odlu" bir təsir yaradaraq, onu təmizləməyə və yenidən doğulmasına səbəb olur. Bu baxımdan, İsrafil adı, yalnız qorxunc bir mənzərə deyil, həm də ümid, təmizlik və yenidən doğuşun rəmzi olaraq da qəbul edilə bilər.
Beləliklə, İsrafil adı sadəcə "odlu" və "atəşli" olaraq tərif olunmaqdan daha geniş bir mənaya malikdir. O, ilahi qüdrət, qiyamət, ədalət, tövbə və yenidən doğuş kimi mürəkkəb və çoxqatlı bir simvolizmin daşıyıcısıdır. Adın zəngin mənası, onu daşıyan şəxsdə güc, iradə, ədalət hissi və ilahi qüdrətə olan inamı əks etdirə bilər.